κάποια μέρα…

Στ’ ανοιχτά παράθυρα
μικρές ιστορίες πλάθω
και μικρές
καθημερινές στιγμές
μαζεύω στο διάβα μου
ψίχουλα
που μ’ αυτά θρέφομαι
χίλιες ανάσες
γίνομαι
χίλιες ψυχές
περαστικές

*Από το βιβλίο “Imaginarium”, εκδ. Φαρφουλάς, 2016.

17

Δεν ομιλώ για τον ποιητή
που γράφει το νέο ποίμα
“Φόβος ποιητή”
αλλά έτσι για κάποιο
κάποιο φανταστικό.
Έναν όπου με ακολουθούσε
ένα σαιξπήριο Φου
όπου αυτός ο ποιητής του
Ρτούσε
Διάβαζε
Ερμήνευε
και όχι.
Έγραφε και φοβόταν
μήπως δεν είναι ποίηση.
Ήθελε να εξηγεί
Ήθελε στην κενωνία
την άτιμη
ν’ άρεσε
το ύφος του ο πόνος του
οι συμβουλές του
κι έλεγε:
“Άτιμη κενωνία
τον ποιητή σου!”
Και καθώς τις νύχτες πετούσε
με τα ποιητικά φτερά
όπου αυτός γεννούσε
σε διανυκτερεύοντα μπαρ
φιλολογικά σαλόνια
σαν Κλαίρη Μπουθ
μεθούσε πονούσε
και έλεγε
“Στον ποιητή”
κι άφηνε της νύχτας τ’ αμάξι.

Νύκτα
και Νύχτα
δεν τα ξεχώριζε
“στον ποητή ξημερώνει”
κι όλο πονούσε
κι όλο φοβότανε
αν
τα κατάφερνε.

Τώρα θα συλλογιέται
τι να γράφει ο ποιητής
αφού εγύ χρόνια του λείπω.

*“Κορέκτ – Φόβος ποιητή”, εκδ. Μανδραγόρας, 1996.

ΕΚΦΡΑΣΗ ΠΟΝΟΥ

Να ζήσεις μέχρι την επόμενη επανάσταση:
να μην κερδίσεις χρήματα για γηρατειά ή να γίνεις διάσημος,
ούτε καν να μπεις στην όμορφη Ρωσία του μέλλοντος,
αλλά ακριβώς έτσι – για πλάκα,
για να μην πεθάνεις από την καθημερινότητα ή για να μην πέσεις κοιμάται στη ματωμένη μπανιέρα.
Ο δρόμος δεν είναι καλάμι,
και το μονοπάτι θα το κυριεύσουν όσοι το περπατήσουν.
Και ίσως θα σας φανεί περίεργο,
αλλά είναι καλύτερα να φύγετε όταν ούτε εσείς ούτε εσείς είστε ευπρόσδεκτοι εδώ.
Και τι πιο ευχάριστο
από το να αποδοθεί δικαιοσύνη, το γλέντι, να μετατραπεί σε κάτι μεγάλης συμμετοχής;
Ακόμα κι αν αυτός ο μεγάλος άνθρωπος απειλεί να σου διαλύσει
το σώμα και την ψυχή.
Οι δρόμοι δεν είναι κλαδιά,
και όποιος περπατήσει πάνω τους θα έχει κυριαρχία στο μονοπάτι
, με αντάλλαγμα τον θάνατο στα οδοφράγματα
για την ευτυχία.
Η παράσταση αναβλήθηκε, ο καλλιτέχνης βαριέται, ήρθε η ώρα να καταστρέψει
την εγκατάσταση!

2018

*

ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ

Το καθεστώς θα πέσει μόνο κάτω από το δικό του βάρος,
θάβοντας εκατοντάδες χιλιάδες κάτω από τον εαυτό του.
Αν κρίνουμε από τις ρωγμές στα θησαυροφυλάκια,
το ογκώδες, ζοφερό κτίριο του
δεν θα διαρκέσει πολύ.
« Κυνηγήστε τις πόρνες που νιώθουν ελευθερία!
Πυροβολήστε τους και σκοτώστε τις ψευδαισθήσεις τους!».
Στο τρίτο τμήμα θα δουλεύουν μέρα νύχτα
προσπαθώντας να καταλάβουν
πόσο αξιόπιστοι είμαστε για εσάς.
Θα συνταχθεί φάκελος για κάθε ένα
– Τουλάχιστον δέκα σελίδες.
Και μετά, κάτω από το κολοσσιαίο βάρος του αρχείου με τα προσωπικά δεδομένα.
η αρχαία φυλακή θα καταρρεύσει.
Οι πλατείες θα πλημμυρίσουν από θεατές,
Στη θλιμμένη τους ματιά
θα υπάρχει παρεξήγηση
Και η παλιά ρωσική μελαγχολία.

Ο ποιητής Artem Kamardin ξυλοκοπήθηκε και βιάστηκε από τη ρωσική αστυνομία

Επιμέλεια: Andrea Garbin και Pina Piccolo

Στις 25 Σεπτεμβρίου, στο μνημείο του ποιητή Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι στη Μόσχα, πραγματοποιήθηκαν οι αναγνώσεις Μαγιακόφσκι, μια δράση στην οποία οι παρευρισκόμενοι διάβασαν ποίηση. Οι παραδοσιακές αναγνώσεις ποίησης στην πλατεία Triumfalnaya τον Σεπτέμβριο κηρύχθηκαν «αντικινητοποιήσεις» από ακτιβιστές.
Ο Artem Kamardin συμμετείχε στις «αναγνώσεις» εκείνη την Κυριακή. Σύμφωνα με το OVD-Info, πέντε συμμετέχοντες στην ποιητική εκδήλωση συνελήφθησαν επίσης με την κατηγορία της παράβασης του νόμου περί συγκεντρώσεων.
Ο ακτιβιστής και ποιητής Artem Kamardin ξυλοκοπήθηκε και βιάστηκε από την αστυνομία της Μόσχας, ανέφερε τη Δευτέρα η Novaya Gazeta Europe.
Ένας μάρτυρας φέρεται να είπε ότι οι αξιωματικοί ασφαλείας «χτύπησαν άγρια ​​τον Artem Kamardin και του κόλλησαν ένα μπαστούνι στον πρωκτό». Στη συνέχεια τον ανάγκασαν να ζητήσει συγγνώμη στην κάμερα επειδή είπε τις λέξεις «Δόξα στο Kyivan Rus – η Novorossiya μπορεί να το ρουφήξει» σε μια συγκέντρωση κατά της κινητοποίησης.
Η Novaya Gazeta Europe ανέφερε επίσης ότι η αστυνομία πήγε στο διαμέρισμα όπου μένει ο Kamardin για να “επιθεωρήσει τις εγκαταστάσεις”, επικαλούμενη τον δικηγόρο του Kamardin, Leonid Solovyov. Μετά την «επιθεώρηση», είπε ο Solovyov, η αστυνομία πήγε τον Kamardin, μαζί με τους ακτιβιστές Alexandra Popova και Alexander Menyukov, με τους οποίους ζει, σε αστυνομικό τμήμα.
Το κανάλι Telegram 112 δημοσίευσε ένα βίντεο που δείχνει τον Καμαρντίν να ζητά συγγνώμη «από τον πολυεθνικό ρωσικό λαό» με μώλωπες και κοψίματα στο πρόσωπό του.
Το OVD-Info ανέφερε αργότερα στις 26 Σεπτεμβρίου ότι η Alexandra Popova είχε αποφυλακιστεί από την αστυνομία. Είπε στο ανεξάρτητο δίκτυο ότι οι αστυνομικοί της τράβηξαν τα μαλλιά, της έβαλαν κόλλα στο στόμα και το πρόσωπό της, την απείλησαν ότι θα τη βίαζαν και της έδειξαν ένα βίντεο όπου βίαζαν τον Καμαρντίν.
Ανάρτηση από τον Andrea Garbin, από το προφίλ του στο Facebook, που δημοσιεύτηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2022.

ΖΕ ΣΟΥΪ ΑΡΑΠΗΣ

Και δεν μπορώ ν’ ανασάνω
μ’ αυτό το γόνατο του μπάτσου στο σβέρκο μου
δεν μπορώ ν’ ανασάνω απ’ τα δακρυγόνα στις πλατείες και τους δρόμους δεν μπορώ ν’ ανασάνω απ’ τ’ αποκαΐδια των δασών μας δεν μπορώ ν’ ανασάνω απ’ τα σκουπίδια του πολιτισμού σας δεν μπορώ ν’ ανασάνω απ’ τους νόμους της οικονομίας σας και τους νόμους της δικαιοσύνης σας δεν μπορώ ν’ ανασάνω απ’ τον παραλογισμό της λογικής σας, (δε πά’ να βαστά κι’ απ’ την ιδιαίτερη πατρίδα μου όπως καυχιόνται μερικοί ηλίθιοι… δεν μπορώ ν’ ανασάνω απ’ την σκατίλα της ιδιαίτερης πατρίδας μου) δεν μπορώ ν’ ανασάνω απ’ την ασχήμια, την κακογουστιά της κοινωνίας του θεάματός σας δεν μπορώ ν’ ανασάνω απ’ τις στερήσεις και τους αποκλεισμούς της καταναλωτικής κοινωνίας σας δεν μπορώ ν’ ανασάνω απ’ τις ανέσεις σας και τον εφησυχασμό σας και τα εθελόδουλά σας ήθη κι’ έθιμα… Ζε σουΐ αράπης.

*Από την Μικρή ανθολογία για την δολοφονία του George Floyd στο ιστολόγιο Ποιητικό Σταυροδρόμι

*

Η ΚΗΔΕΙΑ

Αγόρι, κορίτσι.
Δώστε –
Στο κορίτσι μια κούκλα.
Στο αγόρι φτυαράκι.
Η κούκλα ξεχαρβαλωμένη να ‘ναι, νεκρή.
Τ’ αγόρι θα σκάψει με το φτυαράκι του λάκκο
ένα λάκκο μικρό, τόσο δα, για την κούκλα της φίλης του.
Δώστε –
Και στον Ούζο, τον χαζό μας, ένα καπέλο
καπέλο να ‘χει ο χαζός μας, να το βγάλει καθώς περνά η κηδεία.

*

ΦΟΥΤΜΠΩΛ

Το κρανίο μου παίζουν κλωτσοσκούφι
Στρατηγοί Vs Μπίζνεσμεν.
Γ κ ο ο ο ο ό λ !
Ζήτω! Σεισμός στην εξέδρα
Διαμαρτυρίες, ήτανε οφσάϊντ
Πουλημένος ο ρέφερυ.
Εγώ τώρα πάλι – άουτ!
το κρανίο μου στου διαόλου τη μάνα.
“- Να ζει κανείς ή να μη ζει;” αναρωτιέται ο Αμλετάκος
τραβώντας να μαζέψει τη μπάλλα.
Αν κάνει καλά τη δουλειά του ο σπόρος, μπράβο, κονόμησε χαρτζιλικάκι.

*

ΠΟΛΕΜΟΣ

Χαλασμένη γειτονιά είναι οι στίχοι μου.
Στα χαλάσματα των στίχων μου, πιτσιρικάδες βγήκαν
και παίζουν –
πόλεμο
έναν
πόλεμο αφελή
όμως
καθαρό
παλικαρίσιο
έναν
πόλεμο χωρίς
υποκρισίες
μήτε τις προστυχιές
του
πόλεμου
των μεγάλων.

*Από τον ‘Πόλεμο’ φυλλάδιο με ποιήματα, που κυκλοφόρησε σε ελάχιστα αντίτυπα, εκτός εμπορίου, το 2007.

**Τα ποιήματα δημοσιεύτηκαν εδώ: https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2020/07/rip_20.html και εδώ: https://logotexniaskepsi.wordpress.com