Here lies my soul
To Roque Dalton
Here lies my soul
you will find oblivion inside
this land huddled to those dreams that no longer wake
the eternal night became a feast
of what one day we were.
Here lies my soul
you will find wings of eyes
in the pupils of a Dalton verse
I read in the prison of the tyrant in Rancagua.
The wounds I defended clash inside
that day I fell.
***
Tuesday, 5th of September
I am today a magpie of the world
drinking its agony
in a forgotten verse left crying on a table.
I am a magpie today of the world,
walking head down in case I find a smile on the pavement
to drink on the evening of my own death.
***
Reading a poem by Robert Adamson I heard the voice of Federico Garcia Lorca
I have come to believe the black winged stilts/
carry knowledge of their particular death – Robert Adamson
Can you see birds gathering the wounded verses of love
in the eternal war against Lorca?
Today they launched the flight over blood
with the only trace left in the final reading of water
or wind on the Guadalquivir river
down there in the gutters of shame.
What is the time of these mass graves
where thousands of Federicos lie unknown?
Common graves of injustice or shots fired that peck at oblivion.
I’m sure the brothers of the poet are birds
dreaming of the survivors of Lorca.
Birds have flown, eating poems like grains
of desert lost in death.
They peck blood along the old road
crying dried seeds on these plains of brutality.
I’m sure that if these birds could read some verses of Lorca
they would fly to the peak of Colorado Rock and drink the murdered smile
in those ancient wells of Alfacar.
I have come to believe this is a profound dialogue
between Federico Garcia Lorca and the birds.
However, only if we listen to his voice telling us:
only the mystery makes us live. Only the mystery.
##############
Εδώ βρίσκεται η ψυχή μου
Για τον Roque Dalton
Εδώ βρίσκεται η ψυχή μου
θα βρεις τη λήθη μέσα
αυτή η γη συσσωρεύτηκε σ’ αυτά τα όνειρα που δεν ξυπνούν πλέον
η αιώνια νύχτα έγινε συμπόσιο
αυτού που ήμασταν κάποτε.
Εδώ βρίσκεται η ψυχή μου
θα βρείτε φτερά ματιών
στους μαθητές ενός στίχου του Dalton
διάβασα στη φυλακή του τυράννου στη Ρανκαγκούα.
Οι πληγές που υπερασπίστηκα συγκρούστηκαν μέσα μου
αυτή την ημέρα έπεσα.
***
Τρίτη, 5 Σεπτέμβρη
Είμαι σήμερα ένας φλύαρος του κόσμου
πίνοντας την αγωνία του
σε έναν ξεχασμένο στίχο που αφέθηκε να κλαίει σε ένα τραπέζι
Είμαι ένας φλύαρος σήμερα του κόσμου,
περπατώντας με το κεφάλι κάτω σε περίπτωση που βρω ένα χαμόγελο στο πεζοδρόμιο
να πιω το απόγευμα του θανάτου μου.
***
Διαβάζοντας ένα ποίημα του Robert Adamson, άκουσα τη φωνή του Federico Garcia Lorca
Έχω καταλάβει τα μαύρα φτερωτά ξυλοπόδαρα /
μεταφέρουν τη γνώση του συγκεκριμένου θανάτου τους
Robert Adamson
Μπορείς να δεις τα πουλιά να μαζεύουν τους τραυματισμένους στίχους της αγάπης
στον αιώνιο πόλεμο ενάντια στον Λόρκα;
Σήμερα ξεκίνησαν την πτήση πάνω απ’ το αίμα
με το μόνο ίχνος που απομένει στην τελική ανάγνωση του νερού
ή του ανέμου στον ποταμό Γκουανταλκιβίρ
εκεί κάτω στις υδρορροές της ντροπής.
Ποιος είναι ο χρόνος αυτών των μαζικών τάφων
όπου χιλιάδες Federicos κείτονται άγνωστοι;
Κοινοί τάφοι αδικίας ή πυροβολισμοί που βλήθηκαν στο ράμφισμα στη λήθη.
Είμαι βέβαιος ότι οι αδελφοί του ποιητή είναι πουλιά
που ονειρεύονται τους επιζώντες του Λόρκα.
Τα πουλιά έχουν πετάξει, τρώγωντας ποιήματα σαν κόκκους
μιας ερήμου που χάθηκε στο θάνατο.
Ραμφίζουν αίμα στον παλιό δρόμο
κλαίγοντας τους αποξηραμένους σπόρων σε αυτές τις πεδιάδες της βαρβαρότητας.
Είμαι σίγουρος ότι αν αυτά τα πουλιά μπορούσαν να διαβάσουν μερικούς στίχους του Λόρκα
θα πετούσαν στην κορυφή του Colorado Rock και θα έπιναν το δολοφονημένο χαμόγελο
σε εκείνα τα αρχαία πηγάδια του Alfacar.
Έχω καταλάβει ότι αυτός είναι ένας βαθύς διάλογος
μεταξύ του Federico Garcia Lorca και των πουλιών.
Ωστόσο, μόνο αν ακούσουμε τη φωνή του να μας λέει:
μόνο το μυστήριο μας κάνει να ζούμε. Μόνο το μυστήριο.
*From the collection “When I Was Clandestine”, Rockford Press 2019 / Από τη συλλογή “Όταν ήμουν παράνομος”, Rockford Press 2019. Απόδοση: Δημήτρης Τρωαδίτης
Like this:
Like Loading...
