Όσα δεν λένε οι κυρίες

Τίποτε δεν είναι παρθένο
σου ψιθυρίζω πάντα στο
πούπουλο του χεριού σου
οι λέξεις που δεν ακούς
ήταν κυρίες
καμώνονταν πάντα
μια αιώνια παρθενία
αναρωτήθηκα πώς έγιναν τα δυο τρία παιδιά τους
με κρίνο, φύσημα αέρα
θεότητα αποχής;
εμένα, εμάς τα δικά μας γίνανε με έρωτα
ισχυρό πυρετό, κουβάρια κουβέρτες
φωνές πυθίες να εξηγήσεις τι λέγαμε
όσα δεν λένε ποτέ οι κυρίες
εμείς φτώχεια χαρά και μεροδούλι
εμείς αύριο και πολλά πουλιά
εμείς λάχανα ζεστά και κρύα χέρια
με φιλί που αργεί να νυχτώσει στο στόμα
με έρωτα, καυτό έρωτα
               
***

Victoria Market

Σε είδα με το χάραμα
τέσσερις θα  ήταν
στην αγορά για δυο γεμάτα πλαστικά
με σκόνη
πιπερόσκονη
μέσα μου μένει ξύπνια η απορία

οι τοίχοι που βλέπεις είναι όλοι βαμμένοι το ίδιο

oι πράκτορες
τα μυστικά
σε κάνουν και φταρνίζεσαι,
τι να την κάνεις;
δεν φτάνει εύκολα το φεγγάρι εδώ
μα εγώ δεν φοβήθηκα κανένα σου λάθος

μαυρόασπρα όλα εκτός
από το μπλε ψαράδικο
ό,τι αγόρασες πέρσι από την Καλλονή
οι απόλυτες λέξεις στα χέρια τρέμουν
τις βλέπεις
σαρδέλες, ψάρια που θανατίζεις

χρειάζεσαι πούπουλα ξενυχτισμένα φώτα
εγώ περιμένω να δεις κι άλλα
με τα μάτια που χάιδευε η μάνα σου

βρισιές σου μαθαίνουν οι γλάροι
εύκολο μαθητούδι δεν είσαι
χρειάζεσαι μια γερασμένη λέξη
μια λέξη σαν γυναίκα να σου δίνεται

*Από τη συλλογή “Ιδού η Γυνή”, Εκδόσεις Αφροδίτη, 2012.