the sky does not cry

or feel blue

it is simply the sky

sometimes it rains

and the rivers rise

but not in anger or with quiet defiance

they simply rise

and maybe the wind moves us to tears

but not because it is singing a secret

the wind over

that is all

this life of rights

is a tender trap

it aches with the

aura of the passions

and all the while

the lull

between life forces and letters

decomposes

things will either be known

or remain. Unknowable

and that is all

ο ουρανός δεν κλαίει

ούτε νιώθει μπλε

είναι απλά ο ουρανός

μερικές φορές βρέχει

και τα ποτάμια ανέρχονται

αλλά όχι με θυμό ή με σιωπηλή προκλητικότητα.

απλά ανέρχονται

και ίσως ο άνεμος μας κάνει να δακρύζουμε

αλλά όχι επειδή τραγουδάει ένα μυστικό

ο άνεμος…

αυτό είναι όλο

αυτή η ζωή των δικαιωμάτων

είναι μια τρυφερή παγίδα.

πονάει με την

αύρα των παθών

και όλη την ώρα

η ηρεμία

μεταξύ των δυνάμεων της ζωής και των γραμμάτων

αποσυντίθεται

τα πράγματα είτε θα γίνουν γνωστά

ή θα παραμείνουν άγνωστα

και αυτό είναι όλο

*From “fierCe”, flying islands books, Sydney, Australia, 2023. Απόδοση: Δημήτρης Τρωαδίτης.

**Τα σχέδια της ανάρτησης είναι της Angie Contini.