ΦΡΟΥΔΟ

Σε ανατολής ορμή ενάντια
νωχέλεια με ρουφάει το ηλιοβασίλεμα·
Ω, δύει, ως κάποτε έδυσε αθόρυβα
η αγάπη σου
κι εγώ ρεμβάζω ειρηνικά
μα όπως απέναντι θωρώ
(χάσμα ανάμεσα πελάγου)
και πάλι την προσμένω
ν’ ανατείλει
-ζωοδότρα αυξητικά θερμή
πλανεύτρα γιατρικιά-
βαθιά στη μόνη βεβαιότητα πως
ο ήλιος
δεν με πρόδωσε ποτέ

*

ΜΗΝ ΚΡΑΤΗΘΕΙΣ

Βαδίζοντας στην όχθη
τα φύλλα έτριξαν·
σβήσου
έχει πει ο ποιητής
-με γενναιοδωρία-
ρυάκια δίπλα σου κυλούν
κλωνάρια σπάζουν
πέφτει η νύχτα απαλά
χωρίς αρχή
όλο αποκάμουν οι σκιές
σε ύπνο βυθίζονται οι πόνοι
ένα αεράκι μόνο ρυτιδώνει τα νερά
γκρίζα κι αυτά
κλειστά
ανοίγονται καινούργια μνήματα,
χαράξου κάπου

και μετά
ο στίχος μένει

*

ΤΩΡΑ ΒΡΟΧΗ

Μυστήρια αρκούδα
η μνήμη
μπορεί να βγει
από τον λήθαργο
ακούγοντας
ζαριές
από απροσδιόριστο
φωταγωγού
παράθυρο
ή από άρωμα
αντρικό
σ’ ένα προσπέρασμα
με τη μοτοσυκλέτα

*Από τη συλλογή “Πλάνης στην πλάνη της”, εκδόσεις Θίνες, Αθήνα 2024.

*Να σημειωθεί ότι η Κατερίνα Γκιουλέκα, ως blogger Πουπερμίνα, διατηρεί το ιστολόγιο Μηχανικό Μολύβι στη διεύθυνση https://technischerbleistift.blogspot.com/