στην Κατερίνα Γώγου

Ήθελα να ‘γραφα όπως η Γώγου
όμως ποτέ δεν φίλησα τη θάλασσα
ούτε που βούτηξα να σώσω έναν αθώο.
Δεν έστησα ποιήματα στους τοίχους
δεν έψησα βουτήματα με άρωμα φωτιάς
καλώντας τις απέναντι ασπίδες για καφέ
στα οδοφράγματα.
Δεν σήκωσα ποτέ μου ένα λάβαρο
ένα κομμάτι ουρανό
ένα παιδί στις πλάτες.

Ήθελα να ‘γραφα όπως η Γώγου
όμως είμαι πολύ κοντός για να την φτάσω
ας σκαρφαλώνω σε βραβεία βλοσυρά
σε λίστες με τακούνια δωδεκάποντα
σε παχυλά βιβλία ενοχών
από νιφάδες φόβου.

Ήθελα να’ γραφα όπως η Γώγου
να μην καμώνομαι πως είμαι ποιητής.