Είμαι σαράντα οκτώ χρόνων.
Είμαι ευτυχισμένη, αφού έχω οικογένεια.
Σύναψα συμφωνία με το υποσυνείδητο.
Γράφω αυθόρμητα ποιήματα.
Τώρα ξέρω, στα νιάτα μου υπήρξα όμορφη
αλλά με μειωμένη αυτοπεποίθηση.
Ας μου το έλεγε τουλάχιστον η μάνα.
Είμαι πολύ ευαίσθητη
κι ο αυθορμητισμός μου συχνά παρεξηγείται.
Μικρή είχα ένα όνειρο
τώρα δεν το θυμάμαι πια.
Ζω τριάντα χρόνια στην Ελλάδα.
Δεν ψήφισα ποτέ.
Ανανεώνω την άδεια παραμονής μου
ανά πενταετία.
Η καλύτερη φίλη μου είναι η Ελπίδα.
Φροντίζω τις αδέσποτες γάτες.
Μοιράζομαι τα δρομάκια με την κυρά-Βιολέτα.
Κάποιος πρέπει να το κάνει.
Είμαι σαράντα οκτώ χρόνων.
Δεν έχω ακαδημαϊκή μόρφωση.
Πάσχω από κοινωνική φοβία.
Αναλαμβάνω τις ευθύνες άλλων.
Το βράδυ στο κρεβάτι πέφτω ξερή.
Είμαι τυχερή
που έχω έναν σύζυγο
ο οποίος δεν αποπειράθηκε ποτέ
να με δολοφονήσει.