Είπε εκείνη, πήγαινε παίξε έξω,
αλλά μην παίζεις μπάλα κοντά στους στρατιώτες.
Όταν περνάνε τζιπ,
να κατεβάζεις το βλέμμα.
Και μη μαζεύεις πέτρες,
ούτε καν για το κουτσό.
Είπε εκείνη, μην ενοχλείς τους γείτονες,
χτες βράδυ συνέλαβαν τον γιο τους.
Άπλωσε την μπουγάδα, στρώσε τα κρεβάτια,
σβήσε το γκραφίτι απ’ τον τοίχο
πριν το δουν οι στρατιώτες. Είπε εκείνη,
δεν υπάρχουν λεφτά˙ αν σε σφίγγουν
τα παπούτσια, κόψε τις μύτες.
Αυτά έχουμε να φάμε,
και δεν θα φάμε ξανά μέχρι αύριο.
Όχι, δεν έχουμε πορτοκάλια,
τις έκοψαν τις πορτοκαλιές.
Δεν ξέρω γιατί. Μπορεί τα δέντρα
να ’ταν απειλή για τα τανκς. Είπε εκείνη,
δεν έχουμε νερό, θα κάνουμε μπάνιο την επόμενη βδομάδα,
ινσαλλάχ. Στο μεταξύ, μην πατάς το καζανάκι.
Και μην πλησιάζεις τον ελαιώνα,
υπάρχουν άποικοι με όπλα εκεί.
Όχι, δεν ξέρω πώς θα μαζέψουμε
τις ελιές, και δεν ξέρω τι θα κάνουμε
αν ισοπεδώσουν τα δέντρα. Έχει ο Θεός
αν είναι θέλημά Του, ή η UNRWA, όμως σίγουρα όχι
οι Αμερικάνοι. Είπε εκείνη, δεν μπορείς να
βγεις έξω σήμερα, έχει απαγόρευση κυκλοφορίας.
Μείνε μακριά απ’ τα παράθυρα,
δεν ακούς τους πυροβολισμούς;
όχι, δεν ξέρω γιατί κατεδάφισαν
το σπίτι του γείτονα. Κι αν ξέρει ο Θεός,
δεν το λέει. Είπε εκείνη,
δεν έχει σχολείο σήμερα,
έχει στρατιωτική εισβολή.
Όχι, δεν ξέρω πότε θα τελειώσει,
ούτε αν θα τελειώσει. Είπε εκείνη,
μη σκέφτεσαι τα τανκς
ή τ’ αεροπλάνα ή τα όπλα
ή τι έπαθαν οι γείτονες.
Έλα στον διάδρομο,
κινδυνεύουμε λιγότερο εδώ. Και κλείσε τις ειδήσεις,
είσαι πολύ μικρή γι’ αυτές. Άκου,
θα σου πω μια ιστορία για να μη φοβάσαι.
καν για μα καν – υπήρχε και δεν υπήρχε-
μια χώρα που λεγόταν Φαλαστίν,
τα παιδιά παίζαν στους δρόμους
και στα χωράφια και στους μπαξέδες
και μάζευαν βερύκοκα και αμύγδαλα
κι έπλεκαν γιρλάντες από γιασεμί για τις μανάδες τους.
Κι όταν πετούσαν από πάνω τους αεροπλάνα
Φώναζαν χαρούμενα και χαιρετούσαν.
Καν για μα καν. Κράτα το κεφάλι σκυφτό.

*Το ποίημα περιλαμβάνεται στην έκδοση «Αραβίδες ντίβες: Ανθολογία σύγχρονης αραβο-αμερικανικής ποίησης», έκδοση Τεφλόν και Αρχείο 71, Αθήνα 2021.

**Η Lisa Suhair Majaj γεννήθηκε το 1960 στην Αϊόβα των ΗΠΑ από Παλαιστίνιο πατέρα και Αμερικανίδα μητέρα. Μεγάλωσε στο Αμμάν, σπούδασε στη Βηρυτό και στο Μίτσιγκαν. Από το 2001 κατοικεί στη Λευκωσία.

***Μετάφραση: Πίτερ, Ράνια, Ελένη.