I

Λευκό χιόνι
Είκοσι βολβοί κοτσυφιών
Το ατενίζουν
Παρέα

ΙΙ

Δεν το καταλαβαίνουμε
Αλλά άνθρωποι και πουλιά
Είμαστε
Ένα

ΙΙΙ

Τα παγοκρύσταλλα
Σκέπασαν το πλατύ περβάζι
Που έγινε σκληρό σα γυαλί
Πάνω του σύρθηκε
Η σκιά του κότσυφα
Ανατριχιάζοντας

IV

Ω ισχνοί άνδρες της πόλης,
Αν ακούγατε τα πρωινά
Τον κότσυφα
Θα ήσασταν όλοι
Όμορφοι

V

Γκρίζο απόγευμα
Με χιόνι πολύ
Μα στο λευκό κλαρί
Ανασαίνει αργά αργά
Ένας κότσυφας

VI

Η άμαξα έτρεχε
Αφήνοντας σκιές στο χώμα
Τις έπαιρνες για πουλιά
Για μαύρα
Κοτσύφια

VII

Ακούω τα κοτσύφια
Να γλυκοσφυρίζουν
Και τα ζηλεύω
Πολύ

VIII

Γοητεύεσαι από το τραγούδι
Του κότσυφα,
Βρες όμως κι εσύ έναν τρόπο
θελκτικό
να του μοιάσεις
Πάρε τη μπλε κιθάρα και
Φώτισε
τον σιωπηρό ουρανό