Γεωργιάνα Κεστρινού, Κικιλία

Κι ανησυχώ
μήπως η κλίμακα
–ξύλινη, αγριεμένη–
θα με αφήσει
να πέσω

Θανάσιμα.
Κι όλο ρωτάω
αυτή η λέξη
είναι πονετική
μόνο στα μικρά;

Άκουσα στο
θρόισμα των φύλλων
πως ένα βόρειο
Παράθυρο
το αγαπάνε όλοι

Παράφορη μορφή
Παιδί ορφανό
Γυναίκα απέραντη
Ερωτικά μας φαίνεται
η κλίνη της

Ποιήματα επινίκια
–επίσημη ονομασία:
Κικιλία–
Κάπου γυνή αθώα,
παρθενική τέχνη

Ένα ταξίδι
πήρα κάποια Τετάρτη·
Τίποτες
Σα βράδιασε
θα πω τις εντυπώσεις

Κι ανησυχώ
πως απαραίτητα
θα δούμε
τον τάφο των ποιητών κενό
Βλέμμα αθάνατο

Ίσως οι λέξεις
γίνουν στρατιώτες
Μόνο εσύ
Ιδιότητα ενεργή
Μπορεί-διότι…

Ποιήματα επινίκια
–επίσημη ονομασία:
Κικιλία–
Κάπου γυνή αθώα,
παρθενική τέχνη

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s