ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ

Γριά γυναίκα τώρα, πρόσφυγας
απ’ τα παλιά της νιάτα.
Χαριεντιστός γιαλός στην πόρτα της
και πέρα τα θαμπά βουνά
της χαμένης πατρίδας.

Τ’ απόβραδο στης αυλής την πεζούλα
τσεμπερωμένη κι αλλοτινή
ψάχνει ακόμα γιο και άντρα
στου κάτω κόσμου τις γειτονιές.

Η νύχτα αφέγγαρη και το κουνούπι
Φαρμακερό στο σκοτάδι.
Αχ και να φέγγανε λέει απόψε
οι γλόμποι της ροδιάς!

Nocturne

An old woman now, a refugee
from her long-gone days of youth.
At her doorstep flirts the sea
and beyond it the dim mountains
of the lost homeland.

At nightfall, on the courtyard stone bench,
olden-time and head kerchiefed
she searches still for husband and son
in the underworld neighbourhoods.

The night is moonless and mosquitoes
venomous in the dark.
Oh, if the globes
of the pomegranate tree
would only shine tonight!

*

ΤΗΣ ΛΥΓΕΡΗΣ

Φτερούγες κόρακα ιριδίζοντας
στην αντηλιά
λουσμένα δεντρολίβανο τα μαλλιά της

περήφανα ωραία

κυπαρισσένια σε νησιώτικη πλαγιά
κυματιστή στα μάτια των ανθρώπων
να προβαίνεις,
σε παίνεσα όσο τίποτα.
Είπα δε θα πεθάνεις ποτέ
δε θα στερέψεις ποτέ
του τραγουδιού μας τη φλέβα –

λόγια απ’ τα χρόνια της σπατάλης,
λόγια πλεούμενα, που αφρόλουστες
της τραμουντάνας οι φοράδες
σπάσανε τις δεσιές τους στο μουράγιο
και πήρανε στην τύχη τ’ ανοιχτά
με δίχως ρότα, με δίχως έρμα.

For Ligeri

Crow’s wings iridescent
in the sun’s reflected glare
her rosemary rinsed hair

proudly beautiful

cypress-slender on an island hillside
wind-swayed
you entered our sight,
I praised you more than anything.
I said you would never die
would never dry up
the vein of our song –

words from the squandering years,
words setting g sail, foam-washed
mares of the tramontana
who broke their shackles on the jetty
and trusted to luck on the open seas
charting no course, carrying no ballast.

*Τα ποιήματα προέρχονται από την τελευταία συλλογή του -κορυφαίου ίσως- Έλληνα ποιητή της Αυστραλίας, “Δίψα”, εκδόσεις Πλανόδιον, 2010. Μετάφραση στα αγγλικά: Matina Doumos. Δημοσιεύτηκαν στο ετήσιο περιοδικό του Ελληνο-Αυστραλιανού Πολιτιστικού Συνδέσμου Μελβούρνης “Αντίποδες”, στο τεύχος του 2020.