Με λίγα λόγια
Για την τιμή του ονόματός σου ζούμε
Ή με τους έτσι ή με τους αλλιώς
Ή με τους από δω ή με τους από κει
Να τα πεις κατάμουτρα
Οι άνθρωποι θέλουν πάντα να τους τα λες κατάμουτρα
Άνθρωποι κι άνθρωποι γεμάτοι από πηγούνια
πρόσωπα και πλάτες
Άνθρωποι γεμάτοι εγκαρδιότητα κι απλότητα
Που σκέφτονται κουνώντας το κεφάλι τους
Πως μιλάς πολύ
Έτσι που εσύ
Ξανά και ξανά καταφεύγεις σε μένα και σε αυτά τα τα σκοτάδια
Που έχω εμπρός στα μάτια μου σαν άκρη του νήματος σαν στόχο
Γιατι καημένε
Δεν έχω νοημα και ειρμό
Ποιος τα κατάφερε να μην αναπολήσει τις μέρες
Της παιδικής του ηλικίας
Τη μαύρη του σημαία που είχαν αφήσει σαν κουρελόπανο
Πίσω στο μέτωπο οι μπινέδες

Έχω ζήσει για τόσα χρόνια μακριά απ’ το σπίτι μου
Έχω ζήσει μες στο σκοτάδι
Γαμώ το σπίτι μου
Έχω ζήσει με το στόμα ανοιχτό όσο να πάμε Αθήνα
Όλο κι όλο βάστηξε μια ώρα και πενήντα λεπτά
Δυό ώρες παρά δέκα αγνά και ευσεβή λεπτά
Μπλα μπλα μπλα
Γιατί πάντα οι άλλοι πεθαίνουν

*“έρμαιο”, εκδ. Κουκκίδα, Αθήνα, 2022.