Συλλέγω σκόνες,
Σε διάφορα χρώματα.
Κυρίως το λευκό μ’ αρέσει,
αυτό της καθαρής ψυχής
του κενού
του ολόκληρου
της αδιάβαστης αρχής αυτού του ποιήματος.
Ξεχωρίζω σκόνες
ανά μέγεθος κόκκου.
Οι λεπτόκοκκες ακολουθούν τον αέρα,
οι υπόλοιπες στέκονται στο τραπέζι σχεδόν σταθερές.
Διαλύω σκόνες
διαφόρων πυκνοτήτων
σε νερά και έλαια.
Κάποιες μένουν αδιάλυτες
ακατάλληλες για αναδεύσεις.
Αυτές προτιμώ.
Τέλος
τις αφήνω όλες
μπροστά στον ανεμιστήρα.

*Από τη συλλογή “Περί θέσεως και ευρύτητας”, εκδ. Φαρφουλάς, 2020.