Στον Τ.

Ι.

Εφτά φορές στην Κόλαση
εφτά φορές και στο σταυρό
γεμάτος από την πύρινη
επιθυμία σου
δαγκώνω τον μίσχο

και πεθαίνω

ΙΙ.

Λέγαν οι σοφοί κι οι μύστες
πως θανάτου φλέβα είναι
ο έρωτας
του θανάτου και το γέννημα μετά

μα στο υποσχέθηκα
πως έκπτωτος θα λατρεύω
τα χείλη σου
και πως ακατάσχετα
θα ιερουργώ με φύκια
στους λαγόνες

ΙΙΙ.

Αμαρτωλός
στις εσοχές σου κείτομαι
ραδιούργος των τεσσάρων
ανέμων

παραφυλώ για το φίδι
και τη προδοσία Του
πάλλοντας ρομφαίες
και σκήπτρα
στο κενό

ΙV.

Μια νυχτωδία
γέρνει στα φύλλα
κι οι οργασμοί σου
χείμαρροι στους κήπους
τους κρυφούς
της Βαβυλώνας

V.

Των αθανάτων
απαιτείς τα δείπνα
και μεταμορφώνεσαι
ξανά για να σε πάρω

VI.

Δώρο υγρό και χάνεται
αντίδωρο σαν ρόδο
της ερήμου

χίλιες και μία
οι ανάσες μας
χίλιες και μία
οι αγκαλιές

πίνω βροχή
το σώμα σου
πίνω βροχή
τον κάθε σου
σπασμό

VII.

Άνοιξέ με
με την υγρή σου
γλώσσα
και μάθε μου
όλες τις διαλέκτους
του οργασμού