Ντέμης Κωνσταντινίδης, Τέσσερα ποιήματα

ΟΜΟΝΟΙΑ

Επελαύνουν οι μεσαίωνες
θάνατοι σε κοινή θέα.
Περαστικοί άπραγοι
ο νόμος του Λυντς.
Κανείς δε βοηθά τον αβοήθητο.
Φτωχοδιάβολε, οι πύλες του ουρανού
ανοίγουν για σένα.
Σήμερον μετ’ εμού έση
εν τω Παραδείσω.

*

ΟΚΤΩΒΡΗΣ

Ακύρωσε το εισιτήριο
κι έμεινε να περιμένει
να χαθεί η πλάτη
του τελευταίου επισκέπτη της ημέρας.

Της μέρας που λιγόστεψε
και φίδι σέρνεται
μετά από γεύμα
τέσσερις φορές το βάρος του.

*

LOADING SEEMS TO BE TAKING A WHILE

Χαμένα τ’ αρχεία,
καταποντισμένα τα μνημεία.
Χάκερς εισέβαλαν
τη νύχτα που κοιμόσουνα.
Άχρηστο πλήκτρο
στο μαθημένο να επαναλαμβάνει
δάχτυλο.
Δεν επαναφέρεις τίποτα!
Δεν επανέρχεσαι ποτέ.

*

ΣΥΡΜΟΙ

Ώστε, λοιπόν, θα ξεχαστούμε
σκιές, σ’ ένα βαγόνι τρένου.
Σε μια αποβάθρα σταθμού
κλεισμένου
θα τριγυρνούμε.
Συρμοί τις νύχτες θα σφυρίζουν,
κι όσοι είν’ απ’ έξω θα νομίζουν
πως ξαναζούμε…

*Από τον Ονειρο+πόλο #2.

One response to “Ντέμης Κωνσταντινίδης, Τέσσερα ποιήματα

Leave a reply to vequinox Cancel reply