ΥΠΕΡΣΥΝΤΕΛΙΚΟΣ

Το παρόν, το διαφεύγον
σώμα της φωνής του.

Το μόνο, το μονό.

Πρόσωπο της διχασμένης
-το διπλό της-

ύπαρξής του

ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΥΦΟΡΙΑ

Η ηλιθιότητα
περισσότερο απ’ την ευφυΐα.

Στην απόλυτη ευγλωττία
της γραφής.

Στην αδιέξοδη, στην ανείπωτη
φρίκη ταιριάζει.

ALMA MATTER

Στων νεκρών τη χώρα
η ώρα δεν χωρά τα δώρα.

Και η χαρά ηχεί παράταιρα
ο Πλάτων σιωπά στον οισοφάγο.

Κατηφόρα ο Φαίδων απόψε
κατάφορα το δάκρυ ζεστό θηλάζοντας.

Ο θάνατος θερμός και νήπιος
στο μαγουλάκι.

ΚΥΡΙΑ ALMA Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΡΙΑ

Στην ποίηση υπάρχει κάτι σαν ένας ορίζοντας.

Μια γραμμή διαχωριστική σαν γράμμα
Απ’ όπου ανατέλλει στο φως σαν λάθος άλμα.

Σαν κλάμα ένα διεστραμμένο χρώμα.

Πάνω και κάτω απ΄ την οποία
όλα είναι δράμα.

ΑΦΟΥ

Ο θάνατος δεν είναι το χειρότερο.

Πόσο δε μάλλον δεν είναι χειρόγραφος.

Ούτε βέβαια είναι χειρόγραφο.

Ο θάνατος είναι άγνωστος.

*Από τη συλλογή “Περπατώντας / μερικά ποιήματα για το τίποτα”, Εκδόσεις Υποκείμενο, Οκτώβριος 2020.