Ζωή Καραπατάκη, Δύο ποιήματα

Έργο Stoian Donev

ΛΥΤΡΩΣΗ

Φθαρτοί και πεπερασμένοι είμαστε
αλλά δεν το παίρνουμε απόφαση
είναι κι αυτό το αγανακτικόν ήθος
που μας κατακαίει
είναι και οι λέξεις -μάσκες που φοράμε
-ενώ άν μας λυτρώνανε-
και η οργή ακόμη
μια γλωσσική παντομίμα είναι
μια ξένη γλώσσα
που ακούγεται
όπως του μετανάστη
και το ανείπωτο να υπάρχει πάντα
σαν τραύμα
διαμπερές

*

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Το αίμα μου
ζητώ να πάρω πίσω με τα ποιήματα
η Ποίηση όμως βρίσκεται
πίσω απ ‘ τη θολή γραμμή του ορίζοντα
και μέσα στη σιωπή της
Και έτσι και γω καίγομαι
μαζί τους
μια μάταιη θυσία
που δε χρειάζεται καν συζήτηση

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s