ΔΟΞΑΡΙ

Σκάνε στο δοξάρι οι αστραπές
επάνω από τις λαμαρίνες των τρόλεϊ
ξύνοντας με τα νύχια
γυάλινα δόντια του καιρού
τη σκασμένη μπογιά των κροτάφων μας

Δεν μας σώνει τίποτα
δεν μας φυλάγεται τίποτα
ανένδοτες οι λεωφόροι
ανένδοτοι ωκεανοί
παφλάζουν το ξημέρωμα
στα παντζούρια και στις γρίλιες μας
για κάτι χρωστούμενα και δανεικά
έναν ξερό ενικό
για μια χούφτα αλάτι
που τυχόν περίσσεψε
απ’ το νωπό μας μαξιλάρι.

*

ΤΡΙΚΥΜΙΑ

Οι στρόβιλοι των δαχτύλων του στα χείλη μου
Συρίγματα φωνών πριν την ύστατη τρικυμία
πεντάλεπτα μαύρα όστρακα
καρφωμένα στην πόρτα ναυαγού αποστάτη
να βουίζουν
να βουίζουν
τις θάλασσες που δεν ξάφρισα
σε όσες ζάφτι δεν έκανα
τη λαμπή ψηλομυτιά τους.

*Από τη συλλογή “Αντιδραστήρας”, Εκδόσεις Ενύπνιο, 2020.