Το μόνο που πίστεψες

Το μόνο που πίστεψες χωρίς μάτια
ήταν ο άνεμος
που σε τραβούσε σαν μάνα
Κι όλο δεν ήθελες
Κι όλο αγαπούσες
Και μόνος ξημέρωνες
Εκεί που ιστορίες για φαντάσματα
διώχνανε τους πόνους’
και ανάβλυζαν οι ψυχές
φως στο σκοτάδι

*

Όλα μοιάζουν

Με μάτια κόκκινα
και μαύρα
και με μια πίστη οδηγό
σε ανηφόρα
κατάγομαι από ένα μπαρ του προηγούμενου αιώνα.
Τώρα
όλα μοιάζουν.
Ο ήλιος μοιάζει με ήλιο
εσύ με αύριο
εγώ θυμίζω εσένα’
και
χαμογελά η απογοήτευση
στις παρυφές κάθε απόλαυσης.

*Από τη συλλογή “Αφανίζοντας ύπουλα τη νύχτα”, Εκδόσεις “Αγαύη”, Αγρίνιο 2020.