Μίλα μου σαν τη βροχή
και γω θα μείνω εδώ ξαπλωμένος
και θ’ ακούω
Τ. Ουίλλιαμς
Σα δυο δένδρα και μεις
που οι κορμοί τους είναι κοντά ο ένας στον άλλο
στεκόμαστε στο άδειο πάρκο
ενώ η βροχή μας μουσκεύει
Το αυτί σου πλάι στο δικό μου για μυστικές ακροάσεις
και το νερό πάνω στο αδιάβροχο να πέφτει
σε ρυθμό εννέα όγδοα
Βρέχει βρέχει βρέχει
Είναι παμπάλαια η βροχή και
καλύτερη από κάθε μουσική
είτε με ήχο χαμηλό και απόκοσμο
είτε σαν υψίφωνος σε χώρο με δυό μοναχικούς ακροατές
αιχμαλωτίζει ανεξήγητα τις ψυχές
Μην μου το πεις πάλι , ξέρω
έρωτας είναι
που σε ξαφνιάζει
ξανά και ξανά