Στο τραπέζι της κουζίνας
πρωί
καλοκαίρι
βάζεις καφέ
κάθεσαι στο πλαι της
καθαρίζει φασολάκια στην ποδιά της
λέει για τη ζωή της
αυτά που δεν ήρθαν
εκείνα που άργησαν
όσα δε γίνονται
αυτά που αντέχει
θα τα παρατήσει όλα, λέει, μια μέρα
μεταμορφώνεται σε τζιτζίκι
ρυθμικό, μονότονο
το τραγούδι της
αιωρείσαι σ’ενα κενό γνώριμο
-Τι χαζεύεις;
Πετάξου να πα μου φέρεις δυο κρομμύδια ξερά.
Μ’όλα τούτα ξέχασα.
σηκώνεσαι
βάζεις όπως όπως κάτι σαγιονάρες
χώνεις ένα πεντάευρο στην τσέπη
βγαίνεις
Είναι λύτρωση όταν ζητά κάτι
που να περνά από το χέρι σου
Καλοκαίρι 2020
*Από τη σελίδα της Α.Α. στο Facebook.
