Έφυγε

Χαράματα κατέβηκε από το καράβι 

Ένιωθε πια πως λόγος επιστροφής δεν υπάρχει 

Γύρισε βλέποντας την θάλασσα 

Πόσα της είχε πάρει 

Πόσα της είχε δώσει 

Σήμερα 

Χτες

Ο χρόνος που οι άλλοι μετρούν με λέξεις 

Άχρηστες για εκείνην πιά 

Αγκαλιάζει την θάλασσα 

Σφιχτά

Ανύπαρκτοι λόγοι επιστροφής 

Σε κανέναν δεν θα λείψει 

Σε κανέναν δεν έλειψε.

***

Πορεύομαι

Σβήνουν τις σκιές των δέντρων 

τα σύννεφα 

Σβήνει το φως της μέρας 

στο θάνατο 

Ναοί σιωπούν μπρος στο χάρο που 

σφύζει ζωή.

Το χέρι στης απώλειας το δρόμο δεν μπορώ να 

ακουμττήσω.

Ναι για τον δικό σου πόνο μιλώ αυτόν που 

δεν αντάμωσα 

Μαζί του πορεύομαι!

*Από τη συλλογή “Στροβιλισμοί της Αστάρτης”, εκδ. Λευκό Μελάνι, Αθήνα 2018.