Κορυφές

Ανέβηκα στις κορυφές
μήπως από ΄κει δω πώς θα ΄ναι το αύριο.
Μα μάταιος κόπος.
Δεν ήρθες εσύ. Ούτε και οι άλλοι.
Μόνο ένα σμήνος πουλιά είδα να φεύγει,
για πού δεν ξέρω.
Πώς άλλωστε θα μπορούσα.
Αυτά ανοίγουν τα φτερά και χάνονται.
Ενώ εγώ, εδώ, γήινη πάντα,
μαζεύω κλωνάρια και άνθη,
στεφάνι ένδοξο μια μέρα να πλέξω.

***

Επανάληψη

Έτσι κυλούν πάντα οι μέρες
σ’ ένα σπίτι πληκτικό.
Οι λεύκες γιγαντώθηκαν
κι έκλεισαν τη θέα που απολάμβανα
τα απογεύματα προς το βουνό.
Κάθε μέρα μοιάζει ίδια
με αυτήν που αποχαιρετώ,
καθώς ντύνομαι και γδύνομαι τα ρούχα της αγάπης
σε μια αέναη επανάληψη
απ΄την ανατολή στη δύση.
Τι κι αν το σώμα μαθημένο ανήμπορο, νωθρό,
πασχίζει να μου θυμίσει ό,τι είναι πια από καιρό σβησμένο.

*Από τη συλλογή «Λέξεις στην άμμο», Εκδόσεις 24γράμματα, 2019.