Με αδηφάγες πινελιές, χρυσό το δέρμα τής ζωγράφισε. Ήταν πασιφανές, τη μεταμόρφωνε σε συκοφάγο, μεταναστευτικό πτηνό της οικογένειας των Οριολιδών. Κι εμείς δεν της είπαμε λέξη, μην και προδώσουμε το σκίτσο του, μην το αφήσουμε να γίνει πράξη. Ύστερα, της έβαλε ράμφος στο πρόσωπο, μαύρα φτερά στην πλάτη. Κι εμείς κρύψαμε τους καθρέφτες και χαμηλώσαμε το βλέμμα μην τρομάξει.
Δεν πέρασε πολύς καιρός, ταχέως η αποδημία εξετελέσθη, κι εκείνη πέταξε μέσα στο κάδρο, νωρίτερα απ’ όσο ποτέ μας είχαμε πιστέψει.

*Από τη συλλογή “σκλήθρα”, εκδόσεις Εκάτη, 2018.