Κόρδοβα
Μακρινή και μόνη.

Άλογο μαύρο,μεγάλο φεγγάρι
κι ελιές μες στο δισάκι μου
Μ’ όλο που ξέρω τους δρόμους
ποτέ δεν θα φτάσω στην Κόρδοβα.

Μες στον κάμπο, μες στον άνεμο,
άλογο μαύρο, κόκκινο φεγγάρι.
Ο θάνατος με κοιτάζει
πάνω απ’ τους πύργους της Κόρδοβα

Αχ, τι μακρύς που είναι ο δρόμος!
Αχ, το καλό μου αλογάκι!
Κι ο θάνατος, αχ, που με προσμένει,
προτού να φτάσω στην Κόρδοβα!

Κόρδοβα,
μακρινή και μόνη.

# Μετάφραση: Κοσμάς Πολίτης.

*Το ποίημα το πήραμε από εδώ: https://christinehag.wordpress.com/2018/07/06/%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CF%81%CE%B7/