είμαι εδώ για να θυμίζω
την ώρα της ανάπαυσης
του δειλινού την ώρα
μεταθανάτια ώρα της αυγής
και της λευκής της νύχτας την θερμότητα


εκεί που ξενυχτούσαν γυμνά σώματα
του πόνου και της θύμησης
της νοσταλγίας παιδιά
να σας θυμίσω ό τι σκοτεινό κι’ ολέθριο
Κασσάνδρας τραγούδι καθάριο κοφτερό


δεν αντιστέκομαι σε τρεχούμενα νερά
σε πεδιάδες χλοερές
και σε βουνά απάτητα
και τις σημαίες π’ ανεμίζουν
μεσίστιες κάπου σχισμένες λερωμένες



καβάλα στις ιστορίες μου
με κέρινα χαρτιά ομοιώματα
βαδίζω σταθερά και άλλοτε τρικλίζοντας
αναζητώντας κόκκο
δεν ξέρω πια τι κόκκο αναζητώ