Βιάζεσαι να γράψεις
σαν να ‘χες αργοπορήσει στη ζωή
αν έτσι είναι ακολούθησε τις πηγές σου
βιάσου
βιάσου να μεταδώσεις
το μερίδιό σου απ’ το εξαίσιο την εξέγερση την καλοσύνη
όντως έχεις αργοπορήσει στη ζωή
την ανομολόγητη ζωή
τη μόνη τελικά που δέχεσαι να ενωθείς μαζί της
αυτή που σου στην αρνούνται καθημερινά τα όντα και τα πράγματα
που με κόπο της παίρνεις δω και κει κάποια ψήγματα λειψά
μετά από ανελέητους αγώνες
έξω απ’ αυτή τα πάντα είναι γωνία δουλική άδοξο τέλος
αν με τον θάνατο συναντηθείς την ώρα που μοχθείς
δέξου τον όπως ο κάθυγρος σβέρκος καλοδέχεται το στεγνό μαντίλι
γέρνοντας
αν θέλεις να γελάσεις
πρόσφερε την υποταγή σου
ποτέ τα όπλα σου
έχεις φτιαχτεί για πολύ σπάνιες στιγμές
άλλαξε εξαφανίσου δίχως λύπη
για χάρη της γλυκιάς αυστηρότητας
γειτονιά παρακάτω γειτονιά το ξεκαθάρισμα του κόσμου ακολουθεί
αδιάκοπα
αταλάντευτα
διάσπειρε τη σκόνη
κανείς δεν θ’ αποκαλύψει την ένωσή σας.

*Μετάφραση: Ελένη Κόλλια.
**Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Ένεκεν”, τεύχος 34, Θεσσαλονίκη, Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2014.