Βασίλης Κουντζάκης – Μια συνέντευξη και μια κριτική

kountzakissite

Βασίλης Κουντζάκης: “Το ζήτημα του ελεύθερου χρόνου είναι κρίσιμο”

Συνέντευξη στον Θεοχάρη Παπαδόπουλο

Συνομιλήσαμε με τον ποιητή Βασίλη Κουντζάκη με αφορμή την κυκλοφορία της ποιητικής του συλλογής “Δίχως όνομα” (Εκδόσεις Εκάτη 2015).

“Δίχως όνομα” είναι ο τίτλος της ποιητικής σας συλλογής και όλα τα ποιήματα, που περιλαμβάνει είναι άτιτλα. Το είχατε σκεφτεί από πριν να μη χρησιμοποιήσετε τίτλους ή σας βγήκε στην πορεία; Ο τίτλος δόθηκε, επειδή τα ποιήματα είναι άτιτλα;
Ο τίτλος της συλλογής και το γεγονός ότι τα όλα τα ποιήματα είναι άτιτλα αποτελούν μέρος της αρχικής σύλληψης και δεν προέκυψαν στην πορεία. Τα δύο αυτά σημεία σε συνδυασμό με τα χαρακτηριστικά των ποιημάτων επιχειρούν να συνθέσουν μια προσωπική προσέγγιση και αισθητική.

Πιστεύετε ότι οι ποιητές γράφουν κυρίως τις νύχτες; Εσείς πότε εμπνέεστε περισσότερο;
Δε γνωρίζω πότε ακριβώς εμπνέονται οι ποιητές. Σε προσωπικό επίπεδο, η νύχτα σηματοδοτεί το τέλος μιας εργάσιμης ημέρας. Συνεπώς υπάρχει το ελεύθερο εκείνο χρονικό πεδίο μέσα στο οποίο ζυμώνονται καλύτερα και με μεγαλύτερη άνεση σκέψεις και ιδέες. Το ζήτημα του ελεύθερου χρόνου θα έλεγα ότι είναι το κρίσιμο, ανεξάρτητα από τη χρονική του τοποθέτηση. Στην παρούσα δουλειά ωστόσο υπάρχει ένα προβάδισμα των βραδινών στιγμών.

Τι σημαίνει για σας η ήττα μιας έμπνευσης;
Η «ήττα μιας έμπνευσης» δεν είναι τίποτε άλλο παρά η μικρή ή μεγάλη φθορά που προκαλεί η πλήξη και η ροή της καθημερινότητας στο δημιουργικό κομμάτι του εαυτού μας.

Θα θέλατε να μας περιγράψετε τη χώρα του σχεδόν ποτέ;
Η «χώρα του σχεδόν ποτέ» είναι ο σχηματισμός ενός συνόλου ανθρώπων της λήθης ή μιας ελάχιστης, επιλεκτικής, κατευθυνόμενης μνήμης. Μια τέτοια χώρα, ένα τέτοιο σύνολο, που δεν προσπαθεί ή δεν μπορεί να διδαχθεί από προσωπικές και συλλογικές εμπειρίες δε νομίζω ότι έχει θετική προοπτική.

Με την πρώτη σας ποιητική συλλογή κάνατε ήδη το πρώτο βήμα. Έχετε σκεφτεί κάποια από τα επόμενα;
Επεξεργάζομαι αρκετές ιδέες σε μια προσπάθεια βελτίωσης των εκφραστικών μέσων και μεγαλύτερης στόχευσης των στίχων και κατ’ επέκταση των ποιημάτων που γράφω. Υπάρχει σκέψη για κάποια επόμενη έκδοση αλλά όχι το αντίστοιχο υλικό προς το παρόν.

*Αναδημοσίευση από το http://www.vakxikon.gr/βασίλης-κουντζάκης-2/

Χάνομαι ένα Σάββατο
στο κέντρο της πόλης
την ώρα που αφηρημένα κατεβαίνουν
τα ρολά των μαγαζιών
κι επικρατεί μια περίεργη βοή
την ώρα που τα παπούτσια σου
με χάρη ακουμπούν
τις πλάκες του πεζοδρομίου
στο γυρισμό για το σπίτι

******

9789604081950

«Δίχως όνομα» του Βασίλη Κουντζάκη

Το Εγώ και το Εσύ είναι οι δύο άξονες που οριοθετούν το σύνολο της συλλογής του Βασίλη Κουντζάκη Δίχως όνομα. Ένας διάλογος που πότε γίνεται εσωτερικός και πότε δίνει ήχο στις λέξεις του, που ακουμπάει σε σκέψεις που θα μπορούσαν να ειπωθούν αλλά τελικά δεν συμβαίνει, σε συναισθήματα που αποδεικνύονται εκτός χρόνου και παλιώνουν στο μυαλό χάνοντας έτσι την όποια τους επικαιρότητα.

Μου αρέσουν οι δομές και ο άμεσος χαρακτήρας της γραφής, τα ποιήματα είναι άρτια και δεν περιέχουν κομματιασμένες σκέψεις, από την άλλη όμως δεν έχουν ρυθμό, ούτε πυγμή, δεν έχουν άλλο νόημα εκτός από το καθαρά προσωπικό για τον δημιουργό τους. Δεν είναι κακή ποίηση, ούτε δήθεν, ούτε κατά διάνοια στημένη για τέρψη οφθαλμών, αλλά ταυτόχρονα η απουσία της πρωτοτυπίας είναι εκκωφαντική, οι λέξεις και οι έννοιες συνηθισμένες. Και το πρόβλημα είναι ότι συνηθισμένοι στίχοι προκαλούν αναμενόμενες σκέψεις. Ο ποιητής και κατ’ επέκταση ο αναγνώστης δεν διακρίνει κάτι που δεν θα έβλεπε ο οποιοσδήποτε, δεν μας προχωράει ένα βήμα πιο ‘κει.

Ο Βασίλης Κουντζάκης στο Δίχως όνομα δημιουργεί γοητευτικές, κλασικές εικόνες του έρωτα, και του αρέσουν οι όμορφες λέξεις που αρέσουν σε όλους μας:

Φώτα
πορτοκαλί
μελαγχολικά
πάνω από ένα δρόμο
-μια κεντρική λεωφόρο-
Χαζεύω την πόλη. 

Η πόλη άγνωστη

οι άνθρωποι ξένοι
αδιάφοροι
μια βραδιά που δεν βρίσκει
στίγμα
πορεία. 

Τι αν κρύβεται άραγε
μέσα σ’ ένα βλέμμα
της στιγμής
σ’ ένα άτολμο άγγιγμα;

Στης νύχτας το δύσκολο πλησίασμα
με παράθυρα κλειστά
έρχονται
απανωτά
να με βρουν οι λέξεις.

Κρις Λιβανίου

*Αναδημοσίευση από το Στίγμα Λόγου στο http://stigmalogou.blogspot.com/2016/02/blog-post_26.html

Leave a comment