Denise Levertov, Τρία ποιήματα

rain

Σφετερισμός

Αφότου έκοψα τα χέρια μου
και βγήκαν καινούργια

κάτι το οποίο τα παλιά μου χέρια λαχταρούσαν
ήρθε και ζήτησε να γίνει πέτρα.

Αφότου τα βγαλμένα μάτια μου
χάθηκαν, και καινούργια βγήκαν

κάτι για το οποίο τα παλιά μου μάτια είχαν κλάψει
ήρθε λύπηση ζητώντας

***

Ο περιπλανώμενος

Ο χαμαιλέοντας που είχε καημό
μην υποφέρει από τη νοσταλγία

τώρα πάνω σε μία διάφανη γυάλινη επιφάνεια
τρέμει από φόβο, και προσεύχεται για ένα όραμα
με καστανή φλούδα και τρεμάμενο φύλλωμα.

***

Φεύγοντας για πάντα

Εκείνος λέει πως τα κύματα στου πλοίου
Τα απόνερα μοιάζουν με πέτρες που κυλούν πέρα
Εγώ δεν το βέπω έτσι.
Μα βλέπω το βουνό να αποστρέφει,
το πρόσωπό του να αποστρέφει καθώς το πλοίο
μακριά μας πάιρνει.

*Από το βιβλίο “Ντενίς Λέβερτοφ Ποιήματα”, Επιλογή-μετάφραση: Γιάννης Λειβαδάς, Εκδόσεις Ηριδανός, 2007, σελ. 29, 33 και 75.

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s