ΣΤΟ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟ

Στὸ ζαχαροπλαστεῖο «Μπλὲ Οὐρανὸς» ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Ἀριστομένους
Γιορτάσαμε τὴν εἰσαγωγή μου στὸ γυμνάσιο
Οἱ μυρωδιὲς τοῦ γλυκοῦ «ἡ σοκολατίνα μου» ἦταν πολύχρωμες
Εἶχαν ἐνσωματωθεῖ προσωρινὰ
Στὴ φωνὴ τοῦ πατέρα μου

Σχολίαζε τὰ φωνήεντα καὶ τὰ σύμφωνα
Τὴν τελεία τὴν τοποθέτησε μὲ τὸ χέρι
Μαζὶ μὲ ἤχους ἀπὸ τὴν παρέλαση τῶν συμμαθητῶν του

Ὡς νομικὸς καὶ ὡς ὁ κ. Διευθυντὴς
Ἂν τὸ ἀποφασίσει, μπορῶ νὰ τοὺς δωρίσω ἕνα γλυκὸ φροῦτο

Πικράθηκε ἀπὸ τὶς λιγοστὲς ἀφίξεις στὴ γιορτὴ
Καὶ τὸν μετέπειτα σχολιασμὸ περὶ τῆς καύσεως τῶν νεκρῶν
Τὰ κουστούμια τῶν ἀπόντων γκρὶ
Ἡ τελεία του μετατράπηκε σὲ κόκκο ζάχαρης

Μέσα στὸ ζαχαροπλαστεῖο δακρύων ἐργάζομαι διαρκῶς

Σὲ κάθε ἐπισκέπτη τοῦ ἑαυτοῦ μου
Συστήνομαι ὡς ζαχαροπλάστης

*

ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΘΑΛΑΣΣΩΝ

Φοβᾶμαι τὰ πλοῖα
Τὰ πλοιάρια ἐπίσης μὲ τρομάζουν
Οἱ χειροποίητες λέμϐοι καὶ τὰ παραπλέοντα σκάφη
Μοῦ προκαλοῦν αἰσθήματα θανάτου
Εἰδικὰ ὅταν τὰ ὁδηγοῦν δόκιμοι μοναχοὶ

Στὰ ἀμπάρια τοῦ πλοίου μας
Τὰ κιϐώτια μὲ ἡμερομηνία λήξεως
Προορίζονται γιὰ κάποιον γνωστό μου

Μεσοπέλαγα ὁ τρόμος ἀπὸ ἐνδεχόμενο πνιγμὸ
Ξεπερνάει τὸν ἦχο ἀπ ᾿ τὶς δεήσεις γιὰ τὴν ἀνθοφορία
Καὶ τὶς προσευχὲς τῶν χορταριῶν τῆς Σύρου

Ἡ ἀγάπη μας μακρινὴ
Ἀπαιτεῖ ἀναδάσωση καὶ στὶς προϐλῆτες

*

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ

Δροσερὸ τὸ νερὸ
Δυὸ χέρια τουριστικὸ τοπίο

Κάθε πρωί
Σὲ κάθε πρέπον λουτρὸ
Λαμϐάνει χώρα μιὰ τρίλεπτη ψυχρὴ δοκιμασία
Ἔχουν ἐπενδυθεῖ σ ᾿ αὐτὴν ἑκατομμύρια ἐργατοῶρες
Ἀκυρώσεις συναντήσεων καὶ ὑδραυλικὴ γνώση

Συνήθως τὸ αἷμα ἀνεϐαίνει ψηλὰ
Τροφὴ γιὰ τὶς βλεφαρίδες

Περήφανα μέλη τοῦ τοπικοῦ Ἐργατικοῦ Κόμματος
Ξεχασμένα στὸ νερὸ μετὰ τὴ διαμαρτυρία
Κάνουν ἀγορὲς γιὰ τὴν οἰκογένειά τους

Συχνὰ ἀκούγονται ἀτάκες ἀπὸ ἑλληνικὲς ταινίες
Σὰν συνθήματα
Στὸν δρόμο πρὸς τὸν νεροχύτη

*Από τη συλλογή “Αφροδίτη στα μπλε”, Εκδόσεις Το Ροδακιό, 2019.