Πίσω απ΄ το θαμπό φύλλωμα
μια άλλη ζήση
αχνόχρωμα φανερώνεται.

Μια τρεμουλιαστή αλήθεια
που κάποτε αφήσαμε να γλιστρήσει
απ’ του ονείρου μας την άκρη

Την άκρη που δεν προφτάσαμε ν’ αγγίξουμε
επαναπαυμένοι στου μέσου την ασφαλή μετριότητα

Σαν το βλέμμα συλλάβει
τα λαμπιόνια της θαμπής εικόνας
ανακινείται η μέθη της βαθύτερης ώθησης
που κάποτε ανύψωσε τα αποθαρρημένα μας φτερά