ΧΙΧ

Καστοριά, ανώνυμο αρχείο 1948

Στοίχειωσε η λίμνη από τότε.
Μάρτυρας αθέατος ο βουκόλος περαστικός πρωί
έγραψε τη φρίκη στο μυαλό του:
ταραχή φωνές κραυγές κλάματα βογγητά, ύστερα σπασμοί.
(ήσαν εικοσιδυό οι γυναίκες).
Από τότε ησυχία το νερό κοιμάται- θαρρείς!
Εκεί ο γόνος μυστήριος
στοίχειωσε τη λίμνη και οι ψαράδες απορώντας
μαζεύουν στα δίχτυα μόνον κόκαλα – χάθηκαν τα ψάρια!
(Η Ζαγκορίτσιανη και η Όλιστα γνωρίζουν’ και θυμούνται).

*”Ψιλόβροχο”, Νεφέλη, 2000.