3.
Κάποτε το είχα αντιληφθεί πως το εν Εόν με
διαπερνά τόσο όταν αγαπώ Όσο και όταν πεθαίνω
από την πλήξη των άλλων Εγώ μέσα του Ένα
μόριο ελάχιστης ευθύνης Εγώ μέσα του Κι
αναπνέω από την τρύπα τΗς βελόνας

5.
Ο αδελφός μου κι εγώ
μαλώνουμε για
τον χάρτινο
ανεμόμυλο
κάτω από τον άπνοο
ουρανό

/ΜΟΝΟΠΛΑΝΟ

9.
Όλες οι πρώτες φορές με
τραυμάτισαν

16.
Στο σινεμά
μια καθώς πρέπει γυναίκα
μπαίνει
στο drive in
για να πάρει μάτι
τα ζευγάρια
που χαμουρεύονται στα αυτοκίνητα’
τελειώνει
κρυμμένη στην πίσω ρόδα
κατουρώντας την καύλα της
/τη νύχτα
έχω πιστέψει
ότι ζει κάπου στο μυαλό μου

17.
Κάποτε
ξεχνώ τον θάνατο
κι ερωτεύομαι•
κάποτε ο έρωτας
με ξεχνά
κι o θάνατος
ανθίζει

*σαν κορινθιακό κιονόκρανο

*Από τη συλλογή “σκαλέτα: 47 σκηνές για το τέλος του κόσμου”, Εκδόσεις Κουκκίδα, 2025.