Είμαι αυτός που συνέβη
να υπάρχει
αγνώστου μητρός ή
μάλλον καθόλου μητρός
γεννήθηκα από τη
φουσκωμένη γάμπα του
πατρός μου του Αγαμέμνονα
δεν μιλώ κανονικά παρά
μόνο φτύνω κι ενώ είμαι
βασιλόπουλο τα πόδια μου
είναι αιχμηρά γεωργικά
εργαλεία τα χέρια μου είναι
δρεπάνια που θερίζουν
τον ανθρώπινο στάχυ
φύγετε από μπροστά μου
προστατευτείτε
είμαι η καταιγίδα και το μωρό
της (που το κανακεύει
συνέχεια) ο κεραυνός
δεν είμαι ο ευθύγραμμος
κόσμος είμαι ο κόμπος της
κουβαρίστρας
που δεν αφήνει την Ιστορία
ομαλά να ξετυλίγεται
εμένα που μου στέρησαν
τη βασιλική διαδοχή
από πουθενά δεν μπορεί
κανείς να με πιάσει
είμαι η προϊστορία τα κατάμαυρα
δάση και το άλεκτο είμαι
αυτός που απέχει εκατομμύρια
μίλια από τον διάλογο
ο αδιάβροχος της σιγανής και
της ωφέλιμης για τη συνεργασία
των ανθρώπων αγάπης
και δεν με νοιάζει
αν πρέπει να διδάξω με το
παράδειγμά μου
δεν είμαι παιδαγωγός
το στόμα μου βγάζει φωτιά σαν
φούρνος που πυρώθηκε πάρα
πολλές ώρες για να βγάλει τα
Κυριακάτικα ψητά
όπως τα λιοντάρια θα δαγκώσω
το βουβάλια πηδώντας στη ράχη τους
ξέρω πώς να μοιράσω τον πόνο
σε ίσες μερίδες
αυτός που θα κάνει τους άλλους
να πάθουν
είναι αυτός που έπαθε ή αυτός που
νομίζει πως έπαθε

*Από τη συλλογή “Ορέστεια”, Εκδόσεις Φαρφουλάς, 2025.