Η φωτογραφία

Η μέρα ήταν φυσικά υπέροχη
κι εσύ έλαμπες όπως πάντα
σαν το πιο εκτυφλωτικό όνειρο
μέσα σε γιορτή

Εγώ ανέκαθεν υπήρξα τυφλός
τώρα όμως πράγματi
δεν είχα ανάγκη από μάτια
αφού το δικό σου φως
ασφαλώς θαυμάσια με οδηγούσε

Πώς συνέβη όμως και ενώ
όλα ήταν τόσο υπέροχα
βρίσκω τον εαυτό μου τώρα εδώ
ανασηκωμένο στο κρεβάτι
να κοιτάζει εκστατικός
τη φωτογραφία μιας όμορφης γυναίκας
κι απαρηγόρητος να κλαίει;

*
Μαζί
Όποτε βλέπω
τον ουρανό
σκέφτομαι 
ότι τον βλέπεις κι εσύ

Κάτω απ’ τον ίδιο ουρανό
στην ίδια Γη
τόσο χωριστά
κι όμως τόσο μαζί