Δημήτρης Τρωαδίτης, στα χέρια κρατάμε ένα τίποτα 

φτύνουμε στα λασπόνερα
κολυμπάμε στα βαθιά νερά
μιλάμε με τον εαυτό μας
αποκλειστικά και μόνο
η ανάκριση γίνεται σε βάθος
στα χέρια κρατάμε ένα τίποτα
τείνει να γίνει ένα τραυματικό κενό
ωστόσο ο καιρός είναι καλός
οι καταιγίδες πέρασαν
κι ο ορίζοντας τρέμει θεσπέσια
οι ουρανοί γεμίζουν μυστήριες βουές
κι εμείς από μικροί φαινόταν
ότι θα μεγαλώσουμε

Leave a comment