ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

Ξυρίστηκα
έλουσα τα μαλλιά μου
φόρεσα καινούρια ρούχα,
έβαλα το καπέλο
με το λογότυπο του σωματείου
πήρα τις προκηρύξεις στα χέρια
άναψα τσιγάρο
και σαν έτοιμος από καιρό,
κατέβηκα στην απεργία.
Εκεί, σε είδα, αγάπη μου:
πρώτη στο μπλοκ
κρατούσες τη ντουντούκα
και φώναζες συνθήματα.
Τα μαλλιά σου έλαμπαν
στο φως του ήλιου
του αγώνα
και του έρωτα.

1/10/2025

*

ΥΠΕΡΩΡΙΕΣ

Ακόμα και την Κυριακή
δουλεύουμε υπερωρίες
χάθηκαν οι λίγες ώρες ύπνου,
ξέχασα τη γνώριμη μορφή σου
και ό,τι έχουμε παιδί.
Τώρα πια
μόνο στα μνημόσυνα
των συγγενών
συναντιόμαστε
και λίγες λέξεις ανταλλάζουμε
πάνω απ’ τους άρτους
και τα κόλλυβα.

9/9/2025

*

ΟΙ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΙ
Μόνο για μένανε καράβι
δεν έχει πια να ταξιδέψω
και τα λιμάνια και οι κάβοι
και οι καρδιές μ’ αφήσαν έξω.
— Μπέμπα Μπλανς, «Το καράβι» (1966)
Μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας
Στίχοι: Χαράλαμπος Βασιλειάδης

Οι ταχυδρόμοι ξέχασαν το δρόμο
αλήθεια, με μια σύμβαση λίγων μηνών,
πως να εξασφαλίσει κανείς
ότι θα μάθει
τα δρομολόγια
των πικρών επιστολών
των χαμένων ερώτων
της σβησμένης πανσελήνου.
Mέσα σε βιαστικές στιγμές,
θα ανακαλύψουμε
ότι η μουσική είναι φίλη μας
και η ποίηση, μια συντροφική μάνα
που επίμονα θα απαγγέλει
στίχους από την Τέταρτη Διάσταση
για κόκκινες πολιτείες
που ορκίζονται στο ψωμί
και τη γροθιά τους.

Η εξήγηση, είπε ο ποιητής,
θα έρθει κάποτε
όταν δεν θα χρειάζεται πια καμία εξήγηση
αλλά, δυστυχώς,
θα είναι αργά
για τον εξαγνισμό.
Θα συμφωνήσεις κι εσύ
που κάποτε
με αγάπησες.

3/11/2025

*

ΟΙ ΤΑΞΙΤΖΗΔΕΣ
Χάλασαν και οι ταξιτζήδε
πλέον, στο τιμόν
δεν βγάζουν το χέρι απ’ το παράθυρ
δεν παίζουν κομπολόι
έκοψαν τις χριστοπαναγίες
έκοψαν και το κάπνισμα·
τώρα, ατμίζουν
τις ώρες της αναμονής.
Καθώς οδηγούν,
στην οθόνη του GPS
παίζουν πρωινάδικα,
κι απ’ το ραδιόφωνο ακούγονται
Ζουγανέλη, Καραπατάκη και Μποφίλιου.

Χάλασαν οι ταξιτζήδες
φοράνε σκουλαρίκια
κάποιοι έβαψαν τα μαλλιά
δεν συζητούν
για την πολιτική
την μπάλα
και τις γκόμενες.
Μόνο, καμιά φορά,
φράσεις αναπαράγουν
από το ΤΣΙΛΙ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
και έτσι πιστεύουν,
πως έκαναν το καθήκον τους
ως άνδρες και οδηγοί.

Χάλασαν οι ταξιτζήδες
χάλασα κι εγώ,
σταμάτησα να παίρνω το ταξί
από την άκρη του δρόμου
μέσα στον ήλιο
μέσα στη βροχή
κι ήσυχος πια,
παραγγελία κάνω τη διαδρομή
από το σπίτι μου
κι απ’ την εφαρμογή.

Χάλασαν οι ταξιτζήδες
χαλάσαμε κι εμείς,
κάποτε, πονεμένοι από έρωτα
γυρίζαμε ολόκληρη την Αθήνα
με το ταξί
σήμερα, σε σελίδες
επί πληρωμή
ψάχνουμε τη σωτηρία.

30/9/2025

*

Ο ΜΟΥΣΑΚΑΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Ετοίμασα δύο ταψιά μουσακά
το ένα, χωρίς μελιτζάνες,
ξέρω, δεν σου άρεσαν ποτέ,
όπως εκείνα τα φιλιά
που βιαστικά σου έδινα
στο μέτωπο.
«Η γεύση τους», έλεγες,
«θυμίζει κυριακάτικα μεσημέρια
με την οικογένεια
συγκεντρωμένη στο τραπέζι,
να ακούει, για πολλοστή φορά,
τις ιστορίες του πατέρα
από το στρατό».
Ποτέ δεν κατάλαβα
πώς προέκυψε αυτός ο συνειρμός,
έμαθα όμως να φτιάχνω
μουσακά με κολοκύθια
και κρυφά, πίσω από τ’ αυτί,
να δίνω το φιλί.

Κυριακή 7/9/2025

Σημειώσεις:
-Ένα δείγμα από τα θέματα που με απασχολούν το τελευταίο διάστημα.
-Οι ταχυδρόμοι: Βασισμένο στο ποίημα «Περιμένοντας το βράδυ» του Τάσου Λειβαδίτη, από την ποιητική συλλογή «Βιολέτες για μια εποχή» (1985), από το οποίο χρησιμοποιούνται αυτούσιοι στίχοι, καθώς και σε στίχους από το έργο του Γιάννη Ρίτσου «Σονάτα του Σεληνόφωτος», στην ποιητική συλλογή «Τέταρτη Διάσταση» (1956–1972).