Στη Μαρία Μ.

Σου δάνεισα τα ταξίδια του Δον Κιχώτη
Σχολίασες πως σαν αναχωρείς
Αγέρας σε διαπερνά καθίστασαι μη ον καταναγκαστικά παρόν
Άστομο πλάσμα Άφωνο κι αλίμονο
Ανίσχυρο μπροστά σε όσους προωθούν βελτιώσεις
Πυργώνουν απώσεις Δρακεύουν εξώσεις

Βρέθηκα “Μαρονίτα” και σε κάλεσα
Γαλαρία των αλατωρυχείων ξυπόλητο δεκαετία του ’70
Σ’ ακούω σαν νερό που κελαρύζει Στις Μαρίτσες
Σε ψάχνω στα πλατύφυλλα αμπέλια

Ακούς αφηγήσεις Ροκιές και ανέχεια
Δεκαεξάχρονων στη Βαλτετσίου κούφιες ζωές
Τα κάρβουνα του Κάβουρα Στο Βοξ οι αστροφεγγιές
Αραχώβης και Μπενάκη γωνία Αγωνία Όροφος δεύτερος
Πότε ανάχωμα και πότε φυλακή
Πόσα απογεύματα μου πρόσφερες
Το ερτζιανό ύδωρ των πειρατών
Περιοχής Εξαρχείων κι Ομονοίας
Τσιγάρα κέρασα πριν φύγω στα φροντιστήρια της Κωλέττη
Καπνοί συνόδευσαν τη βιοτή μας ταξίδεψα μακριά
Εσύ ερωτευμένη με τα Δεκαεξάχρονα ταξίδια
Ελέγχεις διαρκώς τα εισιτήρια
Και ‘κει στα Τέμπη καιομένη

*Το ποίημα περιλαμβάνεται στο βιβλίο “Δεν έχουμε οξυγόνο”, Εκδόσεις Εύμαρος, Αθήνα 2025.

-[Ερημότοπος: η πρώτη (μεσοπολεμική) απόδοση στην Ελληνική της σύνθεσης “Έρημη Χώρα” του Τ.Σ.Έλιοτ.
-Μαρίτσες: αγροτική περιοχή Νότιας Κέρκυρας.
-Μαρονίτα: γνωστή καφετέρια πλατείας Εξαρχείων].