‘Για τους νεκρούς
του Πολυτεχνείου και του κάθε Πολυτεχνείου ́

Οι νεκροί, ο κάθε νεκρός
δεν ζητά τίποτα

ψεύδεσαι εσύ μικρέ
πονηρέ, ανθρωπάκο

ζητάς στο όνομά τους,
μια δίκαιη απόφαση

εκείνοι, δεν στεφάνωσαν το κορμί τους
με σφαίρες, για δόξα

η δόξα, μια αίσθηση μόνο ορμής
στο νευρικό τους σύστημα

ίσως και φόβος κι ο πανικός
μια οργή, ένας καημός

υπάρχει κατάλογος από αλήθειες
τις κρύβουν οι δειλοί

ανάξιοι για το φως
το απόλυτο φως

στην ακτινογραφία
της ψυχής.

*Απόσπασμα από ποίημα σε 4 μέρη “Η δική μου ανάσταση”, 1918-2025.