αν προφτάσαμε τον καιρό
πριν το κύμα καλύψει
ό,τι απέμεινε στης βουβής ακτής την ερημιά
πριν καλύψει το σύννεφο
το φως της μέρας που λιγοστεύει ολοένα
πριν αέρας σκορπίσει
τα λησμονημένα όνειρά μας στων αστεριών τη σκόνη
θα’ ταν σαν να αντικρύζαμε ξανά το απέραντο ζεστό πέπλο μιας αγκαλιάς
εκπληρώνοντας αέρινα τα θραύσματα των χαμένων μας επιθυμιών