Δρόμοι — στιλπνά σκούρα χταπόδια τούτης της χώρας μου,
που πάνω σας δίχως μορφή και δίχως βάρος
πορεύεται το μέλλον. Κούρσες, πούλμαν, δεξαμενόπλοια,
κάποιο ποδήλατο και κανένα σπουργίτι
που κυλά τις αόρατες ρόδες του πάνω στην άσφαλτο.
Από κάτω υπόγειοι δρόμοι. Από πάνω
αέρινες σήραγγες παίζοντας τζαζ.
Δρόμοι πλάι σε αστραφτερές βιτρίνες, πλάι
σ’ αγάλματα ή ανάμεσα από μαγαζιά κι
εργοστάσια. Δρόμε έξω απ’ το πανεπιστήμιο.
Έξω απ’ το κτίριο της Βουλής. Δρόμε εθνικέ.
Δρόμοι της συνοικίας. Δρόμοι μαστιγωμένοι
από πίσσα και αίμα. Φτιαγμένοι με φωνές
και χαλίκια. Κάτω απ’ το βάρος
οδοστρωτήρων και χιλιάδων διαδηλώσεων.
Δρόμε, σάβανο του Γρηγόρη, του Σωτήρη, του Τάσου.*
Δρόμοι – παιάνες. Δρόμοι γιορτής.
Δρόμοι – αγωνία. Δρόμοι – φονιάδες.
Ποια κατάρα πάνω σας έχει πέσει;
Περιμένουμε ο καθένας στη στάση του
περιμένουμε όλοι μαζί στο τσίγκινο υπόστεγο.

Calles

Calles — pulpos oscuros y brillantes de mi país,
que sobre vosotros sin forma y sin peso
El futuro avanza. Carreras, autobuses, petroleros,
alguna bicicleta y ningún gorrión
que hace rodar sus ruedas invisibles sobre el asfalto.
Abajo, calles subterráneas. Desde arriba
túneles de viento tocando jazz.
Calles junto a escaparates brillantes, junto
en estatuas o entre tiendas y
fábricas. Calles fuera de la universidad.
Fuera del edificio del Parlamento. Camino nacional.
Calles del barrio. Caminos azotados
de alquitrán y sangre. Hechos de voces
y grava. Bajo el peso
aplanadoras y miles de manifestaciones.
Calle, sudario de Gregorio, de Sotiris, de Tasos.
Caminos – himnos. Caminos de fiesta.
Carreteras – ansiedad. Carreteras asesinas.
¿Qué maldición les ha caído encima?
Esperamos cada uno en nuestra parada.
Esperamos todos juntos en el cobertizo de chapa.

*Ισπανική μετάφραση: Στέλιος Καραγιάννης.