Let men be free!
All violence is but the agony
Of caged things fighting blindly for the right
To be and breathe and burn their little hour.
Bare spirits—not debight
In smooth-set garments of philosophy;
But near earth forces, elemental, crude,
Scarce knowing their invicible, rude power;
Within the close of their primeval servitude
Half comatose.

Who, ravening for their depleted dower
Of so much sun and air and warmth and food,
And the same right to procreate and love
As the beasts have and the birds,
Strike wild—not having words
To parry with—at the cold force above.

Let men be free!
Hate is the price
Of servitude, paid covertly; and vice
But the unclean recoil of tortured flesh
Whipped through the centuries within a mesh
Spun out of priestly art.
Oh men, arise, be free!—Who breaks one bar
Of tyranny in this so bitter star
Has cleansed its bitterness in part. 

Ελευθερία

Αφήστε τους ανθρώπους να είναι ελεύθεροι!
Όλη η βία δεν είναι παρά η αγωνία
των εγκλωβισμένων πραγμάτων
που παλεύουν τυφλά για το δικαίωμα
να είναι και να αναπνέουν και να καίνε τη μικρή τους ώρα.
Γυμνά πνεύματα -όχι νυχτωμένα σε λείες ενδυμασίες φιλοσοφίας-
αλλά κοντά σε γήινες δυνάμεις, στοιχειώδεις, ακατέργαστες,
που μόλις που γνωρίζουν την αδιόρατη, άγρια δύναμή τους-
μέσα στο κλείσιμο της αρχέγονης δουλείας τους
μισοκοιμισμένα.

Οι οποίοι, αδηφάγα για την εξαντλημένη τους προίκα
Τόσο πολύ ήλιο και αέρα και ζεστασιά και τροφή,
και το ίδιο δικαίωμα στην αναπαραγωγή και την αγάπη
που έχουν τα θηρία και τα πουλιά,
χτυπούν άγρια -χωρίς να έχουν λόγια να παλέψουν-
την ψυχρή δύναμη των επάνω.

Αφήστε τους ανθρώπους να είναι ελεύθεροι!
Το μίσος είναι το τίμημα
της δουλείας, που πληρώνεται κρυφά-
και η βλακεία δεν είναι παρά η ακάθαρτη ανάκρουση
της βασανισμένης σάρκας
που μαστιγώνεται μέσα στους αιώνες
μέσα σε ένα πλέγμα που έχει δημιουργηθεί από την ιερατική τέχνη.
Όποιος σπάσει έστω και μια μπάρα της τυραννίας
σ’ αυτό το τόσο πικρό αστέρι,
έχει καθαρίσει εν μέρει την πίκρα του.

*Απόδοση: Δημήτρης Τρωαδίτης.