στον Ηρακλή Παντελιδάκη

(I)
Ο ήχος απ’ το καπάκι
Μιας παγοθήκης
Προσγειώνει τα γαϊδουράγκαθα
Ενός βάζου Βοημίας
Στο στόχο της φαρέτρας
Μιας μπρούντζινης
Αρτέμιδος.

(II)
Η βάρβαρη δεκαετία
Μιας ηλικίας μεταιχμιακής
Εκεί στη νέκρα
Μιας πόλης συνοριακής ν’
Αγγίζει τον καύσωνα που
Ένας του νότου ποιητής
Αντέχει.

(III)
Βρισκόμαστε σ’ έναν
Αιώνα άκυρο
Νευμάτων ποντοπόρων
Όλα μες στην ταχύτητα
Μίας οθόνης αλγοριθμικής
Μ’ ανούσιες επαναλήψεις
Φλεγματικών καταρρίψεων.

(IV)
Κι όλα αυτά τα χέλια
Γλοιώδεις παρακρούσεις
Θαλασσινών σαλιγκαριών
Μέσα στο δίκοχο
Και στην αρβύλα
Ενός πολέμου που
Συνεχίζεται αναίμακτα κι επικερδώς.

(V)
Καθώς κι ενώ τα γράμματα
Συγκεντρώνονται στην
Ετήσια θερινή παράκρουση
Των αστρικών παρατηρήσεων
Ενός καρφωμένου ουρανού
Στο βλεφάριασμα του ακροτελεύτιου
Πελασγού στιχοπλόκου.

(VI)
Ακόμη και το «αίφνης»
Ξεφώνισε το «ξαφνικά»
Βρίσκοντας την καλοκαιρινή
Ποπλίνα βάλσαμο των
Εκροών μίας
Ανταριασμένης
Πνευμονικής συνουσίας.

(VII)
Σπερματικός εκτοξεύομαι και
Μαλάκας ολκής
Επίπλαστης σιωπής παρανυχίδα
Του δάκτυλου που είμαι αγωγός
Παράφωνων παιάνων και
Πενταγράμμου μυστικού
Κυκλαδικός πανηγυρτζής.

Λευκωσία, καλοκαίρι 2024

*Δημοασιεύτηκε στο exitirion.wordpress.com Επιμέλεια δημοσίευσης: Κωστής Παπαζάκ