ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ

Πόσο θ’ αντέξει ακόμα
μόνος στην άκρη του κόσμου
χωρίς συμμάχους χωρίς ένα χέρι
στα πυρά ευάλωτος της μνήμης
να αντιμάχεται να πολεμά
να στέκεται όρθιος σχεδόν
ενώ το παράλογο τον πολιορκεί
στο πιο ευαίσθητο σημείο

*

ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ

Σε σένα επιστρέφουμε πάλι
Σε σένα, άσπλαχνη μητέρα
παραδίνουμε την σάρκα μας
Απελεύθεροι από τον φόβο
της αιώνιας κατάπτωσης
Αμόλυντοι από την φθορά και την ελπίδα
το άθικτο πρόσωπό σου, το χαοτικό
αντικρίζουμε

*

ΕΠΙΓΟΝΟΙ

Την λευκότητα της παρθενικής σιωπής σου
Νύχτα, Αυτοί έρχονται να καταστρέψουν·
Στα χέρια τους κρατούν τον εξόριστο καρπό
και η τροχιά τους χάνεται μακριά,
πολύ μακριά στο επέκεινα

Υποδέξου τους σαν άσωτους υιούς
επίγονους του ονείρου

*

ΒΛΕΜΜΑ

Μόνο μια μνήμη κράτησα μέσα στον οχετό
εκείνο το βλέμμα, το τόσο αδιαπέραστο
το τόσο ακλόνητο στην πτώση
που αυθόρμητα υπέτασσε το χάος
και έδινε ξανά ζωή
στα ανέφικτα, παλιά οράματα

Αυτό το βλέμμα κράτησα μονάχα
με τον φανατισμό των ξεπεσμένων

*Από το συγκεντρωτικό τόμο «Τα ποιήματα», Εκδόσεις Σιγαρέτα, 2025.