ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΤΑ LADA ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΘΑΝΟΥΝ;

Πωλούνται τύρφης υλικά
Οι λάμπες του Ίλιτς, ο Τύμβος του Τσάρου
Άγγελοι χωρίς φτερά, μολυβένιοι στρατιώτες
Τα μαύρα μάτια στο Γενί Καλέ
κι η δόξα του αντάρτικου στο Κερτς

Πωλούνται τύρφης υλικά
κρινάκια για τον άλλο κόσμο
κεριά σε μαύρο φόντο, ένα ψυχοσάββατο
που μνημονεύει άπιστες Καρένινες

Γεννηθήκαμε σαν ασκιά στην παγωνιά
Πού είναι ο χρυσός και ο άργυρος;
Πού είναι των υπηρετών το πλήθος και ο θόρυβος;

Όλη η ζωή συνοπτικά και σε προσφορά
Σκόνη, τέφρα, σκιά χωρίς
μορφή, χωρίς θρίαμβο, χωρίς πάθος

Θρηνώ και κλαίω και ρωτώ:
-Πού πάνε, Κύριε, τα Lada για να μην πεθάνουν;

“ΚΑΝΤΕΝΤΣΑ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗ

Έρχονται οι Στρέλτσι του Ιβάν του Τρομερού
οι κωδωνοκρούστες της Αποκάλυψης
λαοί παραδομένοι στην τρέλα

Τον τομαρά ζητάνε, τον κρεμαλοφτιάχτη
κι αυτόν που τρώει το μεδούλι
από το καύκαλο του Γιόρικ
και το σαγονοκόκαλο του Κάιν

Άσε τη ζωή να κροταλίζει, να κροταλίζει
στην απύθμενη φύση, απύθμενα

Ο έξω κόσμος trafficking, ρομπότ και LSD
Και μέσα μας λείψανα ξεσκίζονται
καλύτερα από τις μηχανές
καλύτερα από τους πάνθηρες
καλύτερα από χιλιάδες άρματα δρεπανηφόρα

Άσε τη ζωή να κροταλίζει, να κροταλίζει
στην απύθμενη φύση, απύθμενα

Έχω τριάντα χρόνους νεκροθάφτης
πρώτα κοπέλι, μάστορας κατόπι

Για ένα γυαλί ρακή, σκάβω και θάβω
στα δείπνα της Εκάτης

Κι ο κάπελας με πάταγο την κούπα μου ας σπάσει.”

*Από τη συλλογή ”Τι αιώνα κάνει έξω;”, Εκδόσεις Περισπωμένη, 2025.