Distances streams at my throat
and the close-flamed trees topple
softly backwards on the unseen pile
along the sky’s long, cold bar
an aluminium leaf floats evenly
to the moon’s bleached statement;

you, danger says drily, and the eyes tars
to the cooling stripe, the drum hoboes
beneath the fender, and the bloody messed
of the mornin g highway cry alas, alas

Αποστάσεις ρέουν στο λαιμό μου
και τα δέντρα με τις πυκνές φλόγες γέρνουν
απαλά προς τα πίσω πάνω στον αόρατο σωρό
κατά μήκος της μακράς, κρύας γραμμής του ουρανού
ένα φύλλο αλουμινίου αιωρείται ομοιόμορφα
προς τη λευκή δήλωση του φεγγαριού.

εσύ, λέει ξηρά ο κίνδυνος, και τα μάτια κολλάνε
στην ψυχρή λωρίδα, τα τύμπανα των αλήτων
κάτω από το φτερό, και το αιματηρό χάος
του πρωινού αυτοκινητόδρομου φωνάζουν αλίμονο, αλίμονο

*Απόδοση: Δημήτρης Τρωαδίτης