Βαλκάνια
Τα Βαλκάνια είναι σφαγείο
γεμάτο βαριεστημένα μοσχάρια.
Το αίμα είναι νεκρό και ξέρουμε καλά
πόσο σημαντικοί είναι οι σφαγιασμένοι.
Τα Βαλκάνια είναι πατρίδα των παραμορφωμένων
ανθρώπων, ο εθνικισμός
είναι ο άρτος ο επιούσιος,
ευλογημένος απ’ τους προγόνους.
Τα Βαλκάνια δεν μπορούν να υπάρξουν
χωρίς τις σφαίρες, τις σφαγές, τα αντιπυραυλικά συστήματα,
χωρίς τα ακρωτηριασμένα χέρια και πόδια,
χωρίς τις ξεριζωμένες καρδιές.
Είναι εκ φύσεως τόπος εγκλημάτων,
γενοκτονιών και πραξικοπημάτων.
Για τα Βαλκάνια η ελευθερία είναι προσβολή,
Η ισότητα άξια περιφρόνησης, μόνο το μαχαίρι
και όσοι το χειρίζονται και χαίρουν εμπιστοσύνης.
Τα Βαλκάνια αντιστρατεύονται τους αιώνες,
τα μωρά και το χαμόγελο της φυλλωσιάς.
Τα Βαλκάνια είναι ένας τρελός αγώνας δρόμου
ανάμεσα στους κακότυχους και τους εξαθλιωμένους,
κερδίζει όμως πάντα κάποιος τρίτος.
Τα Βαλκάνια είναι δηλητήριο στα χέρια εκείνων
που αναθεματίζουν τον ήλιο, στα χέρια των θρήσκων υποκριτών.
Δεν υπάρχει ούτε Παράδεισος ούτε Κόλαση
στα Βαλκάνια, η ενοχή ευδοκιμεί
περισσότερο απ’ οποιοδήποτε άλλο αμάρτημα.
*
Μια μέρα θα μείνουμε άναυδοι,
Μια μέρα θα μείνουμε σιωπηλοί,
Θα μουτρώσουμε και θ’΄αγριευτούμε από
Κάτι που περιφέρεται μέσα μας,
Μια μέρα θα πικραθούμε,
Μετρώντας εκείνους που στράφηκαν εναντίον μας.
Μετρώντας εκείνους που πήραν το μέρος μας,
Συνειδητοποιώντας ότι το μέτρημα δεν έχει νόημα.
Μια μέρα θα γίνουμε φίλοι,
Μια μέρα θ’ αναζητήσουμε τον εχθρό μας
Με το δέντρο της συγχώρεσης στο ένα χέρι,
Μια μέρα θα τα παίξουμε όλα για όλα,
Όλη η αγάπη των παλαιών καιρών και
Των καιρών που θα ‘έρθουν θα γίνει
Δική. Μας, χωρίς καμία εξαίρεση,
Μια μέρα θα μας εγκαταλείψουν
Τα λόγια, όλα όσα έχουμε ανάγκη,
Και θα καταλάβουμε καλά τη σημασία
Της ανθρώπινης ύπαρξης
Μια μέρα θα ξαπλώσουμε
Δείχνοντας τον απλό μας στον ήλιο*
Όπως τα μωρά όταν ξυπνούν.
*σύμφωνα με τον βάρος Φουέντες
*Δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Τεφλόν, τεύχος 32, Χειμώνας-Άνοιξη 2025. Μετάφραση: Βίκτωρας Ηλιόπουλος.
To Koskino 
Η ανθρωπινη κοινωνια ( και οχι μονο τα Βαλκανια ), ειναι ενα σφαγειο, στο οποιο πρωτα κατασφαγιαζεται το ζωικο βασιλειο απο τους νοημονες – κατ εικονα και καθ’ ομοιωσιν θεου ανθρωπους, και, κατοπιν, οι ανθρωποι σφαζονται μεταξυ τους. Η περιγραφη σας δηκτικη απεικονιζει την ανθρωπινη πραγματικοτητα, την αποτροπαια, που, μονο δηκτικα απεικονιζεται, εαν θελουμε να ειμεθα μεσα στην ΑΛΗΘΕΙΑ! ΟΜΩς ο στιχος σας —- γεματο βαριεστημενα μοσχαρια —-, θελοντας να υποτιμησει τους ανθρωπους, θεωρωντας —– τα μοσχαρια —– υβριν ( αν και τα μοσχαρια δεν ευθυνονται ουτε για την καταντια των βαλακανιων ουτε για την αθλιοτητα της ανθρωποτητος ), τεινει, να αμφισβητησει αφ΄ ενος την αντιληπτικη κριτικη δυνατοτητα σας, και αφ’ ετερου την ειλικρινεια – την θαλπωρη του εσωτερικου κοσμου σας, με την δυναμη της οποιας εκφραζετε στο δευτερο ποπιημα σας, τον γεματο αισθαντικη νοσταλγια ποθο σας για εναν κοσμο ειρηνικο, τρυφερο, οπου μια μερα, αφου καταλαβουμε καλα την σημασια της ανθρωπινης υπαρξης, θα ξαπλωσουμε στον ηλιο, οπως τα μωρα οταν ξυπνουν.
Η ανθρωπινη κοινωνια ( και οχι μονο τα Βαλκανια ), ειναι ενα σφαγειο, στο οποιο πρωτα κατασφαγιαζεται το ζωικο βασιλειο απο τους νοημονες – κατ εικονα και καθ’ ομοιωσιν θεου ανθρωπους, και, κατοπιν, οι ανθρωποι σφαζονται μεταξυ τους. Η περιγραφη σας δηκτικη απεικονιζει την ανθρωπινη πραγματικοτητα, την αποτροπαια, που, μονο δηκτικα απεικονιζεται, εαν θελουμε να ειμεθα μεσα στην ΑΛΗΘΕΙΑ! ΟΜΩς ο στιχος σας —- γεματο βαριεστημενα μοσχαρια —-, θελοντας να υποτιμησει τους ανθρωπους, θεωρωντας —– τα μοσχαρια —– υβριν ( αν και τα μοσχαρια δεν ευθυνονται ουτε για την καταντια των βαλακανιων ουτε για την αθλιοτητα της ανθρωποτητος ), τεινει, να αμφισβητησει αφ΄ ενος την αντιληπτικη κριτικη δυνατοτητα σας, και αφ’ ετερου την ειλικρινεια – την θαλπωρη του εσωτερικου κοσμου σας, με την δυναμη της οποιας εκφραζετε στο δευτερο ποιημα σας, τον γεματο αισθαντικη νοσταλγια ποθο σας για εναν κοσμο ειρηνικο, τρυφερο, οπου μια μερα, αφου καταλαβουμε καλα την σημασια της ανθρωπινης υπαρξης, θα ξαπλωσουμε στον ηλιο, οπως τα μωρα οταν ξυπνουν.