Σπασμένα της ψυχής μου τα κόκαλα
κι έρχονται μυρμηγκάκια και με γιατρεύουν
στο μοναστήρι της μοναξιάς μου.

Στην μοναξιά μπορεί να βρείτε ίχνη μνήμης.
Έτσι τα σύνορά σας θα επεκταθούν
και ο ισχνός σας ο παράδεισος θα δυναμώσει.

Βροχή και βράχια και λουλούδια ορειβάτες
και λεπτομέρειες που μας διαφεύγουν,
όπως η αόρατη υποκρισία.

Οι αγαθοί έχουν χαθεί
σαν λουλουδάκια κάτω από ξερόφυλλα,
όμως με μια γαλήνη συγκινητική.

Σύκα και ρόδια που αθώα προκαλούν
καθώς μας δείχνουν τα δοντάκια τους
μ’ ένα φιλήδονο χαμόγελο χαμού.

Σκίουρε, κρύψε και για μένα ένα καρύδι.
Σκαντζόχοιρε, μάζεψε και για μένα λίγες ρόγες.
Παίρνω το τρένο κι έρχομαι κοντά σας.

Αλλαγές που συντείνουν στην ακαταστασία,
εκτροχιάζουν την ύπαρξή μου,
εκεί στα χωράφια της Πλατανόβρυσης.

Μικρόψυχοι κι αλεπουδιάρηδες
με την υποκρισία τους με κοροϊδεύουν,
όμως εγώ με τα τουβλάκια τ’ ουρανού κτίζω μια πολιτεία.

Δράμα, 9 και 11 Σεπτέμβρη 2019