Λιθοβολισμός

Δώστε μου χιόνι·
βυθίζονται τα πόδια σκύλου
ερημιά.

Φέρτε τους πάγους –
κρέμονται από τα μάτια ωχρής γυναίκας
τη σάρκα έκλεψε πριν
η ελπίδα μας μαγέψει.

Αλλάξτε το πρόσωπό μου
σε ορυχείο ασήμαντο·
το χαμόγελο μάταια περιμένει
στερέωμα διάστικτο
εμένα.

Επιστρέψτε στις πόλεις σας
μ’ ακούτε; Αργές περπατησιές
βλέμματα πόθου, φόβος
συντριβής.

Σας έφερα το παιδί της νύχτας
δεν βλέπετε στο δέρμα του ακίδες
και ένα φως από το σκοτεινό
καμένο;

Γυρίστε μου τη φιδομάνα·
την έβαλα σ’ ένα καλάθι
που το αγκάλιαζα στην κόγχη
και τρέλανα από τη βία
της αγάπης.

Όλα τελειώσαν, άνθρωποι,
μέσα σε χύτρες αποφόρια
και λιμάνια με τη βρομιά
ενός λαδιού από στουπί που
βύζαινα πριν
δώσω στη σκιά ό,τι
οφείλω.

*

Πεινασμένο

Αναμαλλιασμένο
σε βρίσκω
μες στο μεθύσι των σκουπιδιών
στεγνή θάλασσα άλαλες αχιβάδες
μυστικός στρατός, βαρήκοε.
Κλειδαμπαρωμένοι οι βασανιστές μου
για να μη βλέπω
και να μη θυμάμαι τον ακέφαλο
μύλο που ξεδοντιασμένος
αποχαιρετά.
Τώρα σ’ αγκαλιάζω
επισκέπτη
μοναδικέ προστάτη μου
έως ότου φύγει
για πάντα το φιλέρημο.

*Από τη συλλογή “Καρναβαλιστής”, Εκδόσεις Κέδρος, 2011.