Εικόνα πρώτη:
Έχουμε πεθαμένους,
ζωντανούς νεκρούς, για ποικιλία.

Εικόνα δεύτερη:
Όσοι ονειρεύονται ακόμη λευτεριά,
θυμούνται στιγμές ζωής,
μα δεν θρηνούν φανερά,
ντρέπονται που δεν τα κατάφεραν.

Εικόνα τρίτη:
Στο πέλαγος, εκεί που πλέναν τα πόδια τους κάποτε,
πλέουν φωτογραφίες προγόνων,
όμως δεν θρηνούν και πάλι.

Εικόνα τέταρτη:
Εκεί έξω, κάποιοι κλέβουν ό,τι άφησαν οι τελευταίοι,
και οι διαθήκες πετσοκομμένα κορμιά… κι αυτές.

Εικόνα πέμπτη:
Η γη δεν συμμετέχει.

Επίλογος:
Θυμήθηκα πως κάθε φορά που έβρεχε,
έκανα μια ευχή, όχι συγκεκριμένη —
απλά έβγαινε ένα «αχ».
Και αμέσως η μνήμη απολάμβανε στιγμές,
ενώ εγώ, παρατηρητής,
ανήμπορος ακολουθούσα

2025